De grens tussen Catalonië en de rest van Spanje loopt dwars door dit slaperige dorp
Ik maakte een klein sprongetje van blijdschap toen ik deze week hoorde wie de nieuwe minister voor Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking wordt. Sigrid Kaag.
Deze topdiplomaat ken je misschien omdat ze in 2013 leiding gaf aan de VN-missie die de chemische wapens in Syrië moest vernietigen. In 2015 volgde ik haar een week in Libanon, waar ze toen de hoogste baas van de Verenigde Naties was.
Ik leerde een ontzettend indrukwekkende vrouw kennen, met gigantische kennis van zaken. Júístomdat het nieuwe kabinet zijn ontwikkelingsbeleid zo expliciet koppelt aan migratie kan Kaag van enorme toegevoegde waarde zijn. Als iemand de ‘opvang in de regio’ rondom Syrië van dichtbij heeft gezien, is zij het.
Er werd deze week al veel gespeculeerd over het feit dat Kaag ‘onder’ de nieuwe minister van Buitenlandse Zaken, Halbe Zijlstra, zal werken. Ik denk eerder dat de machtsverhoudingen tussen deze twee ministers zullen kantelen. Kaag gaat namelijk over het meest stategische budget van Buitenlandse Zaken: de extra gelden die het kabinet heeft toegekend voor het bestrijden van migratie. Bovendien heeft Kaag vele malen meer ervaring als het gaat om de strategische punten van Buitenlandse Zaken - denk bijvoorbeeld aan de Nederlandse zetel in de VN-Veiligheidsraad.
Ik tekende dit portret op van Kaag, die nu dus een van de belangrijkste stemmen in ons buitenlands beleid zal worden.
De brug die Spanje en Catalonië verbindt/scheidt*
*doorhalen wat niet van toepassing is.
Deze week was ik in Spanje, om een nieuwe aflevering op te nemen van De Brug - een documentaireserie voor de KRO-NCRV die ik samen met Frank Westerman presenteer. Een ongekend actuele aflevering: we bezochten de grensbrug tussen Spanje en Catalonië.
Die brug bevindt zich midden in het dorp San Rafael del Río - een gehucht van zo’n vijfhonderd inwoners, enkele uren rijden ten zuiden van Barcelona. Het is een omgeving vol sinaasappel- en mandarijnbomen, waar de slaperigheid rechtstreeks uit een Spaanse arthousefilm lijkt te komen. Het contrast met de beelden van honderdduizenden mensen op straat in Barcelona kan bijna niet groter.
De brug in dit slaperige stadje zou, als de huidige spanningen écht uit de hand lopen, de grenspost tussen Catalonië en Spanje gaan vormen.
Ondanks de slaperigheid zagen we direct bij aankomst wel degelijk tekenen van de actualiteit. Aan de Catalaanse kant van de brug riep een spandoek op om vóór onafhankelijkheid te stemmen in het referendum van 1 oktober.
En aan de overkant van de brug had iemand het plaatsnaambord met graffiti bewerkt: Catalunya.
In het enige lokale restaurant keken we naar de persconferentie van president Rajoy, waarin hij aankondigde de Catalaanse president Puidgemont af te zetten.
Toch ging het dagelijks leven in het dorp onverstoord door. We waren getuige van de jaarlijkse feesten ter ere van de naamheilige San Rafael.
De ‘koningin’ van de feesten, Carla (18), maakte zich over de politiek totaal geen zorgen. Haar vriendje is Catalaans, en voor de onafhankelijkheid, maar ach, zo’n vaart zou het toch niet lopen?
De burgemeester van San Rafael maakte zich meer zorgen. Hoe gaat hij zijn gemeenschap bij elkaar houden als de spanningen blijven oplopen?
In januari is de uitzending te zien op NPO2. Een uitzending waarin we in de piepkleine gemeenschap duiken, waar de gevolgen van de actualiteit enorm zouden kunnen zijn. En in zo’n klein dorp kom je al snel onder de oppervlakte: aan het eind van de week werden we door het hele dorp begroet alsof we er al jaren woonden.
Overigens: veel dank nog voor alle contacten en tips die ik ontving voor de aflevering in Congo. Die zijn zeer bruikbaar!
Tot slot...
...ga ik nu drie weken op vakantie! Direct daarna neem ik weer het vliegtuig voor de volgende aflevering van De Brug. We gaan naar New Orleans, waar de Danziger Bridge de arme en rijke (en zwarte en witte) delen van de stad van elkaar scheidt. Mochten jullie daar nog goede contacten hebben, mail me dan vooral!