Mini-docu: Met één druk op de knop virtueel iemand anders zijn

In zijn monumentale (en controversiële) werk Je moet je leven veranderen (2009) schrijft de Duitse filosoof Peter Sloterdijk dat we in een tijd leven waarin de macht van het woord het aflegt tegen de macht van het getal.

Wanneer we terugkijken op de eerste dertien jaar van deze eeuw kunnen we vaststellen dat deze strijd inderdaad in volle gang is. Nine eleven was behalve het einde van Francis Fukuyama’s einde van de geschiedenis, ook was het een begin van de ongekende groei van de bewakingsindustrie en de daarmee gepaard gaande Big Data.

Het internet veranderde van een vrijhaven in een (potentieel) controlemechanisme. Edward Snowden luidde de noodklok en sindsdien houden we ons enerzijds bezig met de vraag hoe die controle en de invasie van onze privacy precies werkt, anderzijds zien we initiatieven die ertoe moeten leiden dat we zelf weer aan het woord komen. Daarvoor moeten we wel het één en ander uitvinden: beschermde omgevingen, nieuwe middelen voor communicatie, wellicht zelfs onze eigen herkenbaarheid.

De komende twee weken ruim ik mijn tuin in voor een overzicht van dergelijke innovaties. Het gaat om heroriëntatie, het formuleren van antwoorden, het ontwikkelen van innovatieve organisatievormen en zelfs identiteiten.

Om te beginnen: vandaag het verslag van whizzkid Rachel Law en haar Vortex-project dat het mogelijk maakt naar believen identiteiten aan te nemen en uit te wisselen, om zo alle ongewenste volgers op een dwaalspoor te brengen. Een eyeopener. Zo wist ik niet dat je als Mac-gebruiker meteen in een andere prijscategorie valt wanneer je een reis wilt boeken dan een pc-klant. En dat is dan misschien nog het onschuldigste voorbeeld dat hier de revue passeert.

Gemaakt door kunst- en videoduo Kel O’Neill en Eline Jongsma, in hun serie Minimum Viable Product, exclusief voor De Correspondent.

Vimeo plaatst cookies bij het bekijken van deze video Vimeo