Verslaggever vanuit de onderbuik van het internet Ik volg de Amerikaanse onderzoeksjournalist Brian Krebs al een aantal jaar. Krebs specialisme is cybercriminaliteit. Zijn artikelen daarover zijn vrij technisch maar erg belangrijk: hij legt de onderwereld van het web bloot, die bestaat uit digitale meesterdieven en online maffiaclans. Krebs is een onderzoeksjournalist nieuwe stijl: hij doet al zijn werk van achter zijn computer. In The New York Times staat deze week een mooi portret van Krebs, dat laat zien dat zijn onthullende journalistiek ook een keerzijde kent: de veelal Russische cybercriminelen die hij achternazit, jagen ook op hem. ‘Brian needs a bodyguard,’ aldus een kennis. (Maurits Martijn)
Wat is er aan de hand in Venezuela? Heel veel aandacht in de internationale media krijgt het nog niet: de groeiende protesten in Venezuela en de gewelddadige reactie hierop van de Venezolaanse regering. Het gebrek aan media-aandacht is verklaarbaar: sinds de protesten uitbraken, zijn de media - zowel lokaal als internationaal - hardhandig de mond gesnoerd. Informatie komt vooral van sociale media. Om toch enigszins een beeld te krijgen van wat er in het land van de onlangs overleden revolutieleider Hugo Chávez aan de hand is, is dit stuk van onderzoeker en schrijver Daniel Lansberg-Rodríguez in het Amerikaanse vakblad Foreign Policy een goed begin. In het kort: kon Chavez het gat tussen de socialistische droom en de veel minder florissante werkelijkheid nog compenseren met charisma, zijn opvolger Nicolás Maduro lukt dat allerminst. Het gevolg: grote onrust onder - met name - jongeren en middenklassers. (Rob Wijnberg)
Worden we echt overspoeld door selfies? De selfie. Sinds het door Van Dale is uitgeroepen als woord van het jaar 2013, wordt er veel over geschreven en gespeculeerd. We zouden worden overspoeld met selfies en het zou een uitwas van de extreem individualistische tijdsgeest (en dus levensgevaarlijk) zijn. Maar klopt dat wel? De onderzoekers van de Digital Thought Facility gingen op feitenonderzoek uit: ze analyseerden 120.000 foto’s uit vijf verschillende wereldsteden. Wat blijkt? Met die tsunami aan selfies valt het reuze mee: minder dan 4 procent van alle foto’s die ze verzamelden, bleken selfies te zijn. Ook interessant: in Bangkok wonen de jongste selfie-makers, met een gemiddelde leeftijd van 21 jaar; in New York ligt die leeftijd op gemiddeld 25,3 jaar. En in Moskou glimlachen ze het minst. (Sterre Sprengers)
Dit verhaal heb je gratis gelezen, maar het maken van dit verhaal kost tijd en geld. Steun ons en maak meer verhalen mogelijk voorbij de waan van de dag.
Al vanaf het begin worden we gefinancierd door onze leden en zijn we volledig advertentievrij en onafhankelijk. We maken diepgravende, verbindende en optimistische verhalen die inzicht geven in hoe de wereld werkt. Zodat je niet alleen begrijpt wat er gebeurt, maar ook waarom het gebeurt.
Juist nu in tijden van toenemende onzekerheid en wantrouwen is er grote behoefte aan verhalen die voorbij de waan van de dag gaan. Verhalen die verdieping en verbinding brengen. Verhalen niet gericht op het sensationele, maar op het fundamentele. Dankzij onze leden kunnen wij verhalen blijven maken voor zoveel mogelijk mensen. Word ook lid!