Het eind van het jaar nadert, dus yes, lijstjestijd. Ik vroeg acht van de grootste muziekliefhebbers die ik ken naar hun favoriete albums van het afgelopen jaar. Zij vertellen in deze top 17 van 2017 over hun lievelings. De lijst is in willekeurige volgorde, op de nummer één na: die werd vijf keer genoemd en is onmiskenbaar een van de grootste meesterwerken van dit jaar.

Beluister hier de 17 geweldige albums uit 2017 In Spotify hebben we nummers van de 17 albums uit dit stuk in een lijst gezet zodat je direct kan luisteren. Klik hier voor de Spotify-afspeellijst

1. Rap Album Two - JonWayne: ‘Schrijnend, grappig en bijzonder intelligent’

Genre: hiphop

Thomas Heerma van Voss, schrijver en correspondent hiphop: ‘Tot een jaar geleden kende ik Jonwayne niet en nu wil ik alles volgen wat hij maakt. is tekstueel doordacht, schrijnend, grappig en bijzonder intelligent (een zeldzame combinatie op een hedendaagse hiphopplaat) en de begeleiding is precies passend: weloverwogen, secuur, en nergens te nadrukkelijk. Een heel fijn album.’

2. Big Fish Theory - Vince Staples: ‘Gortdroge, observatieve raps op beats gemaakt voor de turn-up’

Genre: hiphop, avant-garde

Tim de Visser, vriend: ‘Eugene, die ik uitpuffend van het concert ontmoet had, vertelde me met grote ogen en wild gebarend dat dit de hárdste show was die hij Oóit In Zijn Héle Leven gezien had. We hadden allebei net een concert van Vince Staples bijgewoond op een festival in Los Angeles. Eugene, begin twintig, had die avond voor de eerste keer xtc gebruikt. Toch vond ik, broodnuchter, hetzelfde van de show: tijdens de beat drop van het nummer ‘7:45’ had ik bijna een dwarslaesie opgelopen door de golf van energie die door het publiek trok. Op combineert Vince Staples zijn gortdroge, observatieve raps met muziek gemaakt voor de turn-up. De eerste track van de plaat, ‘Crabs in a Bucket’, zou met zijn spookachtige vocalen en gebroken ritmes bijna van de hand van dubstep-artiest Burial kunnen zijn. Hierna krijgt de plaat steeds meer momentum en wordt stilzitten onmogelijk.’

3. Plunge - Fever Ray: ‘Armharen meteen overeind, maniakaal goed’

Genre: Electro, alternative

Tim de Visser, vriend: ‘Een duik in een wereld waar alles bedekt is onder een metersdikke laag permafrost. Een kille wind waait. Uit de verte klinkt een ijle stem die langzaam aan kracht wint. Soms wordt hij oorverdovend. Maniakaal. Dit is een plaat die je wegvoert. De geest van Björk ten tijde van Homogenic waart rond op deze plaat. Tijdens mijn studententijd was ik een tijd lang in de ban van het album Silent Shout van The Knife. van de voornamalig zangeres van The Knife ging echter volledig aan me voorbij. Toen ik er onlangs op stuitte en meteen bij de eerste tonen mijn armharen overeind stonden wist ik dat ik iets bijzonders gemist had. Een mengeling van vreemd dansbare, soms pompende elektronica, ijspegelsynthesizers en meeslepende ambient, met een zang die voor rillingen zorgt.’

4. DAMN. - Kendrick Lamar: ‘Dubbel briljant, want bedoeld om achterstevoren te luisteren’

Genre: hiphop

K1D (Badara Niasse), rapper: ‘Kendrick is een genie: hij bedacht een album dat je achterstevoren moet luisteren.’ Er waren nogal wat theorieën rondom het album van Kendrick Lamar, die vrij algemeen als de beste rapper van de laatste jaren wordt beschouwd. Die reputatie doet hij ook met deze plaat weer eer aan: doorwrochte teksten, magische muziek eronder, poetische genialiteit er doorheen. Op Reddit werd gemeend dat het eerste deel van een tweedelig project zou zijn. Het album kwam uit op Goede Vrijdag – met Pasen zou deel twee volgen, maar dat bleef uit. Fans ontdekten wel een ander geheim: het album laat zich achterstevoren nog beter luisteren. Hou de tracklijst er maar eens bij.

5. Playboi Carti - Playboi Carti: ‘Verslavend door zijn rauwe energie’

Genre: hiphop

K1D (Badara Niasse), rapper: ‘Ik hou van Carti vanwege de rauwe energie die zijn hele album lang voortduurt.’ En Carti is verslavend: op YouTube staat een 24-uurs loop van zijn nummer ‘Magnolia’, waar je ongemerkt uren naar zit te luisteren. Zijn teksten zijn af en toe hol, net als zijn onderwerpkeuze, maar iets aan zijn tomeloos enthousiaste manier van rappen, gecombineerd met hypnotiserende moderne beats, maakt het onmogelijk halverwege af te zetten.

6. 4:44 - Jay Z: ‘Dikke volwassen-mannenrap op gouden beats’

Genre: hiphop

Saul van Stapele, muziekjournalist en correspondent populaire cultuur: ‘Dikke volwassen-mannenrap van Jay Z op de gouden beats van producer No I.D.’ Dat was de conclusie van Saul toen hij eerder dit jaar over het nieuwe album van grootmeester Jay Z schreef. De rapper, de laatste jaren vooral verscholen achter een masker van zaken en imago, is op eindelijk open en kwetsbaar, meent Saul. Dit is overigens het enige album dat je niet gaat terugvinden in onze Spotify-lijst, het is enkel te beluisteren via Jay’s eigen streamingservice Tidal.

7. Rémi - Ronnie Flex: ‘Het best geproduceerde Nederlandse album van het jaar’

Genre: hiphop, dancehall

Saul van Stapele, muziekjournalist en correspondent populaire cultuur: ‘Hun liefde voor bevreemdende beeldtaal en de nieuwste studiotechnologie. Het ‘gezeik’ dat ze beiden kregen nadat ze de Popprijs wonnen. Hun voorkeur het liefst diep in de nacht te creëren.’ Hoewel ze uit totaal verschillende muziekwerelden komen hebben rapper Ronnie Flex en Spinvis veel gemeen, schreef Saul van Stapele twee jaar geleden. De aanleiding was een ontmoeting tussen de twee, op initiatief van Saul. En de manieren van muziek maken en beleven, die in dat interview werden besproken, hoor je duidelijker dan ooit terug op Ronnie Flex’ nieuwe album, Volgens Saul ‘het best geproduceerde Nederlandse album van het jaar’.

8. Scum Fuck Flower Boy - Tyler, The Creator: ‘De perfecte articulator voor elke emotie’

Genre: alternatieve hiphop, neo soul

Ben Mulder, broer: ‘Muziek is voor mij altijd wat ik erbij voel, of gevoeld heb. Om die reden heeft Tyler, the Creator een speciaal plekje: als ik hem nodig had, was hij er met een nummer dat precies verwoordde wat ik zelf niet uitgesproken kreeg. Voel je je sad? Tyler. Ben je hyped? Tyler. Iets? Tyler. In elk album hoorde je al de muzikale verbeteringen van Tyler. Nu het 2017 is en hij Scum Fuck Flowerboy heeft uitgebracht weet ik niet of hij muzikaal nog beter kan worden. Hij schrijft en speelt alle muziek zelf, zeldzaam voor een rapper. Het is met heerlijke beats en fijne teksten, veel zoeter dan het bijna gewelddadige Cherry Bomb, maar daarom wederom een perfecte vertolker van emoties; na strijd komt altijd ontspanning.’

9. Renaissance - The Underachievers: ‘Een plaat die je opzet als je shit gedaan wilt krijgen’

Genre: psychadelic hiphop

Ben Mulder, broer: ‘Pure hype, maar dan met een diepere laag. Zo zou ik het album in één zin beschrijven. De teksten zijn slim en zitten vol popculturele en spirituele verwijzingen, de beats zijn duister en zitten intelligent in elkaar. is zo’n album dat je in de ochtend opzet als je de hele dag van alles moet doen waar je écht geen zin in hebt. De beats zijn dus al hard, de lines misschien nog wel harder. Een dag beginnen met Renaissance is een dag van getting shit done.’

10. The Ooz - King Krule: ‘De grauwheid van het stadsleven gevangen op plaat’

Genre: triphop, indie rock

Lei Stassen, muziekwetenschapper en performance rights en content manager bij Fuga: ‘Ik zou je kunnen vertellen dat King Krule op de proppen gekomen is met het grote: ‘fuck de mainstream en fuck mijn oude toegankelijke popliedjes – hier is m’n nieuwe-maar-compleet-het-tegenovergestelde-van-voorheen-experiment-plaat.’ Ik kies dit muziekstuk omdat deze kunstenaar – ook artiest maar bovenal kunstenaar – dieper in de grauwheid van het stadsleven heeft durven stappen dan in zijn vorige albums. Een stukje sfeer waaraan ik mij dagelijks onderwerp gezien mijn kamer in het centrum van Amsterdam. Ik zat met m’n broer te schaken op ons dakterras op een koude avond ergens in oktober. We vierden dat het nieuwe album uit was. Terwijl het reuzenrad op de Dam ons verlichtte en we pseudofilosofische gesprekken hadden over het leven, kwamen we beiden tot de conclusie dat we zo godsgruwelijk dankbaar waren voor dit moment. Hartje centrum, peukie, drankje, reuzenradverlichting, schaken, filosofie en van King Krule. Verzadigd door een mooi rauw stuk muziek.’

11. Aromanticism - Moses Sumney: ‘Fragiliteit en dromerigheid die hypnotiseert’

Genre: Indie, jazz

Lei Stassen, muziekwetenschapper en performance rights en content manager bij Fuga: ‘Na het zien van een goede film word je de dag erna wakker met een gedachte verbonden aan de avond ervoor. Nadat ik Moses Sumney zag optreden in de Amsterdamse kerk De Duif voelde ik eenzelfde soort filmische betovering die ik niet vaak ervaar in de muziek. Moses Sumney die vanaf de kansel langzaam afdaalde, a capella falsetto zingend, een onverlichte zaal inliep en een magisch optreden ten tonele bracht. Zijn stem is helder en bevat een fragiliteit, een dromerige kleur die hypnotiseert. doet me denken aan de Britse kunstenaar en zanger Benjamin Clementine, maar minder rauw en aan Sampha, maar minder gelikt. Zeer de moeite.’

12. Baile Bucanero - Ondatrópica: ‘Een doorsnede van alle muzieksoorten die Latijns-Amerika rijk is’

Genre: salsa, bossanova, jazz, funk, hiphop, afrobeat

Andreas Jonkers, eindredacteur: ‘Ondatrópica hoorde ik voor het eerst in de Netflixserie Narcos. Baile Bucanero heb ik zonder twijfel het meest gedraaid dit jaar. De muziek van Ondatrópica lijkt qua stijl een doorsnede van alle muzieksoorten die Latijns-Amerika rijk is. En dat klinkt vrolijk, warm en opzwepend.’

13. Drunk - Thundercat: ‘Eigenzinnige meesterbassist en meesterperformer’

Genre: Funk, r&b, soul, jazz, electro

Andreas Jonkers, eindredacteur: ‘Jaren geleden zag ik de Flying Lotus-bassist Thundercat in Amsterdam optreden: hij was schuw, de muziek was vaag, zijn stem ijl. Deze zomer zag ik hem opnieuw spelen, op het geweldige nieuwe festival Transition. In jurk en met roze muts was hij naast meesterbassist ook meesterperformer geworden. Dat hoor je geweldig terug op een van de meest eigenzinnige en van 2017: Drunk.’

14. Dunkirk - Hans Zimmer: ‘Bezwerende soundtrack, voortgestuwd door de tikkende klok’

Genre: soundtrack

Thomas Heerma van Voss, schrijver en correspondent hiphop: ‘Al jaren is Hans Zimmer een van de bekendste filmcomponisten ter wereld, en op Dunkirk laat hij eindelijk weer eens zijn volle talent zien. Een tikkende klok werd als meesterlijke leidraad genomen van deze bezwerende, bombastische en ronduit overweldigende soundtrack. Spotify heeft het voorgerekend: niets luisterde ik dit jaar vaker dan

15. CTRL - SZA: ‘Haar dagboek en wraakbrief in één’

Genre: neo-soul, r&b

Vera Mulder, correspondent vooroordelen: ‘Muziekblog Pitchfork vatte het debuutalbum van SZA als volgt samen: ‘Het langverwachte debut van de zangeres uit Jersey is een rijk, rauw r&b-album dat constant de grenzen van het genre verkent. SZA’s diep persoonlijke kijk op moderne romantiek geeft deze nummers eeuwig leven.’ De enige vrouw uit het Top Dawg Entertainment-collectief bracht het mooiste en eerlijkste album van 2017 uit: Kendrick Lamar en Isaiah Rashad werkten mee aan een paar van de pareltjes op de plaat, waarop SZA zingt, rapt en haar dagboek – en wraakbrief – aan je voorlegt. Warme aanrader.’

16. Down so long - Greg Grease: ‘Mijn overleef-de-herfst-soundtrack’

Genre: hiphop

Malique Mohamud, cultureel ondernemer: Naast alle grote releases in de eredivisie van de hiphop zijn er dit jaar ook tal van andere noemenswaardige platen uit gekomen. Down So Long van rapper en drummer Greg Grease van de band ZuluzZuluu is een plaat die je zeker de kans moet geven. Stap in je auto, op je scooter of fiets en blaas deze. Nummers als ‘Ease Up’ en ‘The Cutoff’ waren in ieder geval mijn overleef-de-herfstsoundtracks. Ik word enthousiast van de balans tussen content en sound op Down So Long. Voor mij is een goed voorbeeld van de sterk door funk geïnspireerde tegenreactie op de hypercommercialiteit in de rapgame. Een lijn waar meer ruimte is ontstaan door platen van Kendrick Lamar, Anderson Paak en Childish Gambino.

17. 4Eva is a mighty long time - Big K.R.I.T.: ‘Een hommage aan alles dat southern hiphop groot heeft gemaakt’

Genre: southern hiphop

Malique Mohamud, cultureel ondernemer:4Eva is a mighty long time is misschien wel het beste Big K.R.I.T. album tot nog toe. Deze rapper/producer uit het zuiden van de VS lost de hoge verwachtingen rondom zijn langverwachte plaat in met een twintig tracks tellend dubbelalbum. Sonisch gezien is deze plaat een hommage aan alles dat hiphop uit ‘The South’ groot heeft gemaakt. Invloeden van onder anderen UGK, Goodie Mob, Outkast en Dave Banner zijn sterk te horen op de meest uitgebalanceerde bijdrage van K.R.I.T.. K.R.I.T. wordt door veel kenners geplaatst in de top 5 van zijn generatie, maar echt commercieel succes blijft uit. luistert als K.R.I.T.’s poging af te rekenen met zijn zelf opgelegde druk tot grootsheid zonder te zwaar te klinken. Introspectie is K.R.I.T. niet vreemd. Op deze plaats reflecteert hij op zijn mentale gesteldheid – de druk om te presteren en alles uit zijn eigen potentie te halen – van de afgelopen jaren.


Beluister hier de 17 geweldige albums uit 2017 In Spotify hebben we nummers van de 17 albums uit dit stuk in een lijst gezet zodat je direct kan luisteren. Klik hier voor de Spotify-afspeellijst