Minder, minder, minder. Ja, asielzoekers worden minder vaak verdacht van een misdrijf

Weten we het nog? Oktober 2015: de ‘vluchtelingencrisis.’ Nog nooit hadden we zoiets meegemaakt. Of althans, die indruk kreeg je als je het Journaal keek.

De ene na de andere informatiebijeenkomst liep uit de hand. ‘Bezorgde burgers’ gooiden met stenen naar de politie. Waar ze vooral bang voor waren? Verkrachtende asielzoekers natuurlijk. Jonge mannen die overliepen van testosteron. ‘Een asielzoeker met een volle zak, pakt je dochter met groot gemak,’ stond op een van de spandoeken in het Brabantse Steenbergen.

Niet alleen de gewone man was bezorgd. Ook in Hilversum en Den Haag wemelde het van de bezorgde types. Sywert van Lienden, politiek commentator bij De Wereld Draait Door, waarschuwde voor ‘een golf’ van ‘tienduizend zedendelinquenten.’ Gerard Joling zei ‘doodsbang’ te zijn. Toenmalig fractieleider van de VVD, Halbe Zijlstra, vond het hoog tijd om een lijn te trekken: ‘Geen asiel voor shariazoekers.’

En o ja, het moest ook maar eens afgelopen zijn met ‘borstvergrotingen en ooglidcorrecties’ voor vluchtelingen.

(Deze man is nu dus onze minister van Buitenlandse Zaken.)

In werkelijkheid was er iets heel anders aan de hand. Ik deed begin november 2015 een rondgang langs gemeentes en kwam erachter dat we gebukt gingen onder een explosie van saamhorigheid. Er waren wachtlijsten voor vrijwilligers.

‘Iedereen wil nu helpen,’ zei een woordvoerder van VluchtelingenWerk in de gemeente Zuidhorn. Later bleek dat minstens 50.000 vrijwilligers zich hadden aangemeld, één voor iedere asielzoeker.

Wetenschappers wezen ondertussen op grondige studies naar de relatie tussen vluchtelingen en criminaliteit. Zo was er jaren geleden al onderzoek gedaan naar het effect van de komst van asielzoekerscentra. De conclusie toen? Er is geen effect.

Maar goed, recente cijfers waren er niet, en dus gingen ze bij het Wetenschappelijk Onderzoek- en Documentatiecentrum aan de slag. De conclusie nu? Je raadt het nooit: weer niks. Of nou ja, de bewoners van azc’s worden nog minder vaak verdacht van een misdrijf dan Nederlanders met een vergelijkbare leeftijd en inkomen (en hetzelfde geslacht).

Je leest het goed: minder vaak verdacht. Minder, minder, minder.

Een verslaggever van de Volkskrant bracht deze week een bezoek aan de Rotterdamse wijk Beverwaard, waar de woede indertijd enorm was. Het resulteerde in een subliem artikel. Zo gaf Els Visser, een 50 jaar oude buurtbewoonster, in één alinea een perfecte samenvatting van de hele ‘vluchtelingencrisis.’

Als we deze alinea nou eens inlijsten en ophangen in iedere redactieruimte van de NOS, iedere kantine van De Telegraaf en iedere vergaderzaal van de Tweede Kamer. Veel scherper wordt het namelijk niet:‘Ik heb me vergist. Ik heb totaal geen last van die mensen. We hebben ons gek laten maken door verhalen die rondgingen. Vrouwen konden niet meer alleen over straat omdat ze verkracht zouden worden. Ik was ook bang dat ze hier de boel kort en klein zouden komen slaan als ze geen verblijfsvergunning kregen. Nu denk ik: ik heb me laten meeslepen terwijl ik eigenlijk helemaal niet wist wat we konden verwachten. We zijn opgehitst. We hebben elkaar gek gemaakt. Het was kuddegedrag.’

Hoe het nu gaat in Beverwaard? Prima. De gemeente besloot 1 miljoen euro extra te investeren in de wijk. Het buurthuis is opgeknapt. De straten worden vaker geveegd. Er staan nieuwe planten in het winkelcentrum. Er worden ook rondleidingen in het azc georganiseerd, iets waar Els Visser dankbaar gebruik van heeft gemaakt. ‘Ik verwachtte royale hotelkamers, maar het waren heel kleine, sobere ruimtes, nog net geen gevangenis.’

Ik verwachtte royale hotelkamers, maar het waren heel kleine, sobere ruimtes

Ziehier: het echte Nederland.

Een land met geveegde straten, gemoedelijke buurthuizen en sympathieke maar banggemaakte bewoners. Een land waar de vluchtelingencrisis eerder bestaat uit een opgefokt debat, gebaseerd op angstzaaierij en misinformatie, waardoor de rechten van vluchtelingen ook nog eens onder druk komen te staan.

Déze vluchtelingencrisis is niet veroorzaakt door mensen uit Syrië. Deze is veroorzaakt door hysterische, Nederlandse journalisten. Zelden hebben we zoveel onzin te danken gehad aan zo’n klein groepje prutsers. Terwijl in Duitsland de grote sensatiekrant Bild een actie begon vóór vluchtelingen, stonden hier zelfs de kwaliteitskranten vol met zogenaamd diepzinnige beschouwingen over hoe de vluchtelingen ‘het broze weefsel’ van onze samenleving zouden aantasten.

Dat wil zeggen: de echte evaluatie van oktober 2015 moet nog komen. Dat rapport zal heel wat dikker zijn en niet gaan over criminele asielzoekers, maar over journalisten die hun vak te grabbel hebben gegooid.

Lees ook: