Nieuwe ontwikkelingen in rechtszaak ‘profeet van God’ + Update met uitspraak (27/03)

Update 27 maart 2018: Vandaag deed de rechtbank in Zutphen uitspraak in de zaak tegen Michael D., de zelfbenoemde ‘profeet van God’ die zijn pleegdochter zou hebben misbruikt. Beide feiten waarvan Michael D. werd verdacht (ontucht en misbruik) werden door de rechtbank ‘wettig en overtuigend’ bewezen geacht. De eis van veertien maanden onvoorwaardelijk en een compensatie voor geleden schade van 26.686,18 euro werd dan ook volledig door de rechter overgenomen. Of D. gebruik maakt van zijn recht op een hoger beroep is op dit moment nog niet bekend. Onderaan heb ik een link naar de uitspraak toegevoegd.

Nieuwe ontwikkelingen in rechtszaak ‘profeet van God’

Vandaag (13 maart 2018) vond er bij de rechtbank in Zutphen een nieuwe zitting plaats in de al bijna twee jaar voortslepende rechtszaak tegen Michael D. Deze zelfbenoemde ‘profeet van God’ wordt er van verdacht gedurende ruim vijf jaar zijn pleegdochter te hebben misbruikt.

Op 25 oktober 2017 publiceerde ik op De Correspondenteen uitgebreide reconstructie van deze zaak.

D. had toen net veertien maanden onvoorwaardelijke celstraf tegen zich horen eisen. De rechtbank besloot echter nog geen uitspraak te doen en het onderzoek naar de zaak te heropenen. De rechters wilden een beter beeld van de geestesgesteldheid van de verdachte.

Die duidelijkheid is er intussen.

Vandaag werden op de zitting drie rapporten over D.’s psychische gesteldheid besproken. Die concludeerden dat er geen sprake is van verminderde toerekeningsvatbaarheid en dat de kans op herhaling gering is. De psychologische problematiek waarmee de verdachte momenteel te maken heeft, is volgens de rapporten toe te schrijven aan de rechtszaak en alles wat daarbij komt kijken.

De officier van justitie zag dan ook geen aanleiding om haar strafeis te herzien.

D.’s advocaat benadrukte in haar pleidooi dat de rapporten duidelijk maken dat haar cliënt op vrouwen met een volwassen postuur valt. ‘Ze was jong, maar had al vroeg een volwassen voorkomen. Tegelijk was ze een actieve en intelligente vrouw. De rapporten maken duidelijk dat mijn cliënt daar moeilijk weerstand tegen kon bieden.’ D. herhaalde zijn bewering dat ‘het vermeende slachtoffer gedurende hun jaren van omgang meer dan toeschietelijk geweest zou zijn’.

In mijn artikel ging ik ook in op de kerkgemeenschap waarbinnen dit misbruik zich afspeelde. Het slachtoffer werd net als haar pleegvader ‘voorganger kinderwerk’ in deze gemeente.

De leiding van de kerk wilde geen partij kiezen en moedigde het slachtoffer aan de zaak bij politie en justitie vandaan te houden. Na dit aanvankelijk te ontkennen, zag de kerk zich uiteindelijk gedwongen haar fouten in de zaak te erkennen.

De zaterdag nadat het artikel verscheen, zou de kerkleiding D. per WhatsApp hebben laten weten dat hij niet langer welkom is. D. omschreef deze mededeling als ‘verraad door mensen in wie ik mijn vertrouwen gesteld had’ en een ‘enorme klap’. ‘Tot die tijd was ik meer dan welkom. Nu werd na wat media-aandacht in een seconde besloten dat ik de kerk uit moest.’

D.’s uitspraak staat haaks op beweringen van de kerkleiders dat zij D. al eerder op zijn gedrag hadden aangesproken. D. verweet ook slachtoffer Lisa hem verraden te hebben, door met haar verhaal de pers te woord te staan.

D. en zijn gezin zouden grote schade van de media-aandacht hebben ondervonden. Zijn kinderen zouden op de zaak worden aangesproken en klasgenootjes zouden niet langer bij het gezin mogen spelen. Ook D.’s baan staat door de gevangenisstraf die hem boven het hoofd hangt op de tocht. Hoewel hij nog altijd volhoudt ‘strafrechtelijk onschuldig’ te zijn, vragen hij en zijn advocaat in het geval van een schuldigverklaring rekening te houden met deze omstandigheden.

Volgens Ruth Jager, de advocaat van het slachtoffer, onderstreept D.’s reactie de strekking van de rapporten. ‘Hij zet zich nog altijd volledig als slachtoffer neer en toont geen enkele vorm van berouw. Ik verwacht dat de rechtbank met deze houding korte metten zal maken.’