Het beste uit andere media
Witte mannen die John heten en het glazen plafond Mannen die John heten: in Amerika vormen die zo’n 3,3 procent van de mannelijke bevolking. Vrouwen zijn pakweg 100 procent van de vrouwelijke bewolking. En toch kom je in sommige topbanen eerder een man tegen die John heet dan een vrouw. Hoe zit dat? The New York Times zoekt het uit voor hun jaarlijks Glass Ceiling Index. (Erica Moore, hoofd vertalingen) Een soapserie op de radio als sociaal experiment Professor in de psychologie Ervin Straub heeft zijn leven gewijd aan het bestuderen van altruïstisch gedrag en de bron van het kwaad. Tijdens de genocide in Rwanda realiseerde professor Straub zich dat hij niet kon toekijken, hij moest iets doen. Hij reisde af naar de Rwandese hoofdstad Kigali en startte een sociaal experiment in samenwerking met Rwandese beleidsmakers en schrijvers: een radiosoapserie. (Romanee Rodriguez, podcastmaker) Hoe voormalig Oostblokland Bulgarije een robotpionier werd Dit essay op Aeon legt uit hoe de ex-Sovjetrepubliek Bulgarije veranderde van agrarisch achterland in het ‘Silicon Valley van de Balkan’. In de jaren tachtig produceerden de Bulgaren bijna de helft van alle computeronderdelen in het Oostblok, en dankzij vernuftige bedrijfsspionage en populair-wetenschappelijke tijdschriften werd Bulgarije een van de meest ‘tech-savvy’ landen ter wereld. (Riffy Bol, socialemediaredacteur) Vrouwen zitten vast in een zorgrolstereotypering ‘Een man en zijn zoon krijgen een auto-ongeluk. De man overlijdt, zijn zoon wordt naar de eerste hulp gebracht. Daar roept de chirurg uit: ‘Maar dit is mijn zoon!’ Wie is deze arts?’ Dit raadsel legt hoogleraar Belle Derks (38) vaak voor aan haar studenten. Maar een minderheid raadt dat de chirurg de moeder van de jongen is. Studenten geven de meest uiteenlopende verklaringen waarom de arts tóch mannelijk is. Zorgelijk, meent Derks. (Tamar Stelling, correspondent Niet-mens) Nuttig voor oudere jongeren: een explainer over SpongeBob en memes Kijk, hier ben ik als bijna-veertiger blij mee: een uitleg door de New York Times over wie SpongeBob ook alweer precies is, waar hij zijn faam op baseert, en wat de betekenis is van alle memes met SpongeBob. Toen de cartoon uitkwam, in 1999, was ik een veel te serieuze twintiger die zich liever met James Joyce (leg dat eens uit, New York Times!) bezighield dan met SpongeBob. (Michiel de Hoog, correspondent Sport)Het beste van De Correspondent
Welkom in Nederland Bureaucratieland, waar de overheid 242.033 mensen moet helpen om de overheid te begrijpen Een beroepsgroep die zich ooit alleen ontfermde over psychiatrische patiënten en verwarden, beheert nu de financiën voor 242.033 mensen die dit zelf niet kunnen. Dat zijn er zes keer meer dan in 2001. Hoe is het zo ver gekomen? ‘Je hebt nu een hbo-studie nodig om in armoede te leven.’ Toen waren er ineens twee (en dit doet een broertje of zusje met nummer één) De meeste mensen die kinderen krijgen, krijgen er twee of meer. Leuk, want dan kunnen ze samen spelen. Tegelijkertijd vertellen we elkaar al zeker een eeuw horrorverhalen over rivaliteit tussen broers en zussen. Als je kind een broer of zusje krijgt, wat krijgt ze dan eigenlijk? De vergroening van de landbouw is geen utopie (als Brussel eindelijk eens meewerkt) Overal bloeien veelbelovende initiatieven op voor klimaat- en milieuvriendelijke landbouw. Wat mist: landbouwbeleid van de EU dat deze boeren voedt in plaats van afremt. Wat niet helpt: sommige politici die erover gaan, hebben er financieel belang bij dat er niets verandert. Hoe in een land van regels gezond verstand weer kan regeren Burgers lopen vaak vast in de bureaucratie. Met maatwerk kunnen gemeenten veel ellende voorkomen. Jemen bestaat niet meer – vinden ze in het zuiden van het land In Zuid-Jemen woedt een burgeroorlog-in-een-burgeroorlog; milities met wisselende broodheren staan tegenover separatistische strijders, gesteund door de Verenigde Arabische Emiraten. In de havenstad Aden wachten de bewoners in spanning af wie de overhand krijgt.Dit verhaal heb je gratis gelezen, maar het maken van dit verhaal kost tijd en geld. Steun ons en maak meer verhalen mogelijk voorbij de waan van de dag.
Al vanaf het begin worden we gefinancierd door onze leden en zijn we volledig advertentievrij en onafhankelijk. We maken diepgravende, verbindende en optimistische verhalen die inzicht geven in hoe de wereld werkt. Zodat je niet alleen begrijpt wat er gebeurt, maar ook waarom het gebeurt.
Juist nu in tijden van toenemende onzekerheid en wantrouwen is er grote behoefte aan verhalen die voorbij de waan van de dag gaan. Verhalen die verdieping en verbinding brengen. Verhalen niet gericht op het sensationele, maar op het fundamentele. Dankzij onze leden kunnen wij verhalen blijven maken voor zoveel mogelijk mensen. Word ook lid!