Deconstructed apple tart

Een nucleaire top over de vraag ‘hoe houden we kernwapens uit verkeerde handen,’ aangevoerd door het enige land ter wereld dat ooit daadwerkelijk een kernwapen heeft gebruikt, georganiseerd in het land dat braaf een heel arsenaal aan kernwapens voor die kerngrootmacht in bewaring heeft.

Hoeveel goeds kan daar uitkomen, denkt u?

In ieder geval dit: een promofilmpje van Buitenlandse Zaken dat alle wereldleiders aan het begin van de top voorgeschoteld kregen en waarvan ik geen flauw idee heb hoe ik het zou moeten typeren, anders dan een mengelmoes van Koningslied-achtige knulligheid, Lucky TV-achtige satire en Noord-Koreaanse propaganda voor - ja voor wat eigenlijk: de voordelen van bezuinigen op kunst? De geneugten van kernenergie? In ieder geval niet voor de gevaren van kernwapens, zoveel moge duidelijk zijn.  

Youtube plaatst cookies bij het bekijken van deze video Bekijk video op Youtube

Drieduizend journalisten (Drie. Duizend. Journalisten.) waren ondertussen op de hoogwaardigheidsbijeenkomst in Den Haag afgekomen en dat was te merken ook: van ieder detail werd in geuren en kleuren verslag gedaan. De landing van de hoge heren, de ontvangst van de hoge heren, de helikopterritjes van de hoge heren, de museumbezoekjes van de hoge heren  (BREKEND NIEUWS: MAN MET WAPEN AANGEHOUDEN OP DEN HAAG CS!!!! Oh wacht: geen verband met de top, doorlopen mensen, geen paniek, niets te zien hier), het handenschudden van de hoge heren, de fotomomentjes van de hoge heren. Ja, zelfs de lunch van de hoge heren.  

Dit was, echt waar, een paar minuten voorpaginanieuws:

Ho wacht, er is meer: ook het complete menu werd vermeld.

Waardoor ik dus de rest van de dag met de vraag zat opgescheept wat in vredesnaam ‘deconstructed apple tart’ was: ik vermoed een recept uit Dinner With Derrida - One Hundred Postmodern Desserts That Will Blow Your Mind. 

Nu, genoeg gedold: terug naar - waar hadden we het ook alweer over? -, oh ja: de bijeenkomst van wereldleiders met als doel het voorkomen van de totale vernietiging van de wereld door terroristen met een kernbom, dat was ‘t.

Hoe waren de Opperdoezer potatoes trouwens, heren?

Excuus. Focus, Rob.

Al vrij snel was er goed nieuws te melden: Japan en de Verenigde Staten waren overeengekomen dat eerstgenoemde een hele bulk verrijkt uranium en plutonium zou overdragen aan laatstgenoemde, teneinde het te vernietigen.

Het telexberichtje hield alleen net te vroeg op: dat president Obama vorig jaar nu net de mogelijkheden om dat te doen heeft wegbezuinigd, bleef onvermeld.

Praktisch uit beeld bleef twee dagen lang sowieso het simpele feit dat de Grote Man op deze Grote Top een jaar geleden precies het omgekeerde heeft gedaan van wat alle mooie slogans ons beloofden: het budget voor non-proliferatie en bescherming tegen kernwapens verlagen en het budget voor de versterking van het Amerikaanse kernwapenprogramma verhogen.

Om precies te zijn: in totaal verhoogt de regering-Obama in 2014 en 2015 het budget voor de versterking van het eigen nucleaire arsenaal met ruim 650 miljoen dollar tot een dikke 7,9 miljard dollar en schrapt het bijna 200 miljoen dollar van het al vier keer kleinere budget van 2,3 miljard dollar dat de nucleaire dreiging moet tegengaan. 

Dat klinkt als klein bier, die 200 miljoen, maar dat is het niet: door de verlaging van het budget komt bijvoorbeeld de ontwikkeling van de faciliteit die plutonium onschadelijk moet maken de facto stil te liggen. Greenpeace heeft dan ook volledig gelijk wanneer ze in de Volkskrant klaagt dat het nieuws over de Japanse-Amerikaanse deal een ‘publiciteitsstunt’ is geweest, omdat ‘de VS geen mogelijkheden heeft om dat Japanse plutonium om te vormen’ daar hun ‘opwerkingsfabriek nog niet af is’ - de fabriek waar Obama op heeft bezuinigd dus. Eerder kwam de afspraak met Rusland om nucleair materiaal te vernietigen om precies dezelfde reden al op losse schroeven te staan. 

Het hoeft dus geen verbazing te wekken dat het gezaghebbende onderzoeksbureau Stockholm International Peace Research Institute (Sipri) in juni 2013  in een groot rapport tot de tamelijk cynische conclusie kwam dat de vijf officieel erkende kernmachten - China (400 kernwapens), Frankrijk (ook 400 kernwapens), Rusland (3.500 kernwapens), Groot-Brittannië (150 kernwapens) en de Verenigde Staten (4.650 kernwapens) - ‘ofwel hun kernwapenarsenaal aan het uitbreiden zijn, ofwel plannen hebben dat te doen.’

Vandaar dus ook dat die hele Haagse top ging over hoe te voorkomen dat nucleair materiaal in handen kwam van iedereen die niet Chinees, Frans, Russisch, Brits, Amerikaans of goede vrienden van is (ook wel: ‘de verkeerde handen’), maar geen moment over het werkelijke probleem: dat de grote kernmachten nog altijd gigantische hoeveelheden kernwapens hebben rondslingeren en niet echt van plan zijn daar iets aan te veranderen (want: ‘in goede handen’). Integendeel, ze breiden de arsenalen en budgetten voorlopig alleen maar uit.

Of, zoals het slotcommuniqué van de NSS 2014 luidde: er is gescoord, we zijn akkoord en het was nog gezellig ook.