Er is weinig zo begeerlijk in tijden van burn-out en depressie als een flinke dosis ‘energie’. De moderne mens doet dan ook alles om daar zo veel mogelijk van te vergaren. Van vakantie vieren om ‘bij te tanken’ tot hardlopen om ‘op te laden’.

Het is alsof we allemaal kleine batterijtjes zijn – maar hoe zijn we dat geworden? En waar laden we ons eigenlijk voor op?

In dit verhaal ga ik op zoek naar de oorsprong van onze collectieve energiebehoefte en de grotere betekenis van die inmiddels zo sterk ingeburgerde metafoor – de metafoor van de mens als batterij.

Dit verhaal verscheen eerder als artikel Je hoorde een versie die bewerkt is voor het boek Dit was het nieuws niet, dat op 25 september 2018 is verschenen.

Benieuwd naar het boek? Lees er meer over.

Meer lezen?

Eerste kinderen: serieus en braaf, tweede kinderen: rebels en creatief? Wat we wel en vooral níet weten over de tweede Eerste kinderen zijn serieus en braaf, tweede kinderen rebels en creatief, hoor je vaak – want je plek in het gezin bepaalt je persoonlijkheid. Maar waarom geloven we dat eigenlijk? En klopt het wel? Een kleine geschiedenis van het geboortevolgorde-effect. Lees het verhaal van Lynn hier terug We hyperventileren van incident naar incident. En die hysterie is zo slecht nog niet We leven in hysterische tijden. Van populisten tot megabedrijven als Facebook en Twitter, allemaal varen ze wel bij opwinding, want hysterische berichten krijgen meer aandacht. Irritant, maar die hysterie moeten we wel serieus nemen – want ze zegt iets over ons verlangen naar geborgenheid en erkenning. Lees het verhaal van Lynn hier terug