Waarom vraagt Facebook om nieuwe regulering?
Ken je die mop van dat wilde beest dat zelf getemd wilde worden?
Vorige week pleitte Mark Zuckerberg voor ‘een actievere rol van overheden’. De Facebookbaas is tot de conclusie gekomen dat ‘wij in ons eentje niet zo veel belangrijke beslissingen zouden moeten nemen over wat wel en wat niet gezegd mag worden’. Tijd voor regulering, schrijft Zuckerberg, die bedrijven als Facebook verplicht om de publicatie en verspreiding van harmful content tegen te gaan.
Tja.
Ik sprak Marietje Schaake, Europarlementariër voor D66, en ze maakte een paar rake opmerkingen over Facebooks pleidooi. Zij zei dat Facebook zich eerst maar eens aan alle bestaande wetgeving moet houden. ‘Ze hebben alle vrijheid om het bedrijf nu al in de rechtstaat in te bedden. Er bestaan al wetten over haatzaaien, non-discriminatie, de vrijheid van meningsuiting. Daar is niet per se nieuwe wetgeving voor nodig.’
Schaake wijst op de draai van ‘180 graden’ van Facebook. ‘Tot voor kort werd er keihard door het bedrijf gelobbyd tégen allerlei regulering.’ Dit zou natuurlijk voortschrijdend inzicht kunnen zijn, maar het gedrag van Facebook de afgelopen jaren geeft ‘heel weinig reden’ om het concern te vertrouwen. Bovendien discussiëren politici en overheden nu al volop over de manieren om de techbedrijven te temmen. ‘Dit is een slimme manier van Facebook om die discussie naar zich toe te trekken’, zegt Schaake.
Ik werk op dit moment aan verschillende verhalen over moderatie door techbedrijven, waarin ik Schaake uitgebreider aan het woord laat. Zo zegt ze bijvoorbeeld: ‘Wetgevers hebben deze bedrijven carte blanche gegeven om te bepalen wat gebruikers wel en niet te zien krijgen. Tegelijkertijd weten we heel weinig over hoe ze tot die beslissingen komen. Hoe werken hun algoritmes en welke invloed heeft hun verdienmodel op het medialandschap? Er gaapt een zwart gat op een belangrijke flank van onze informatiesamenleving.’
Wordt snel vervolgd!
Kom naar de Godwinlezing op 5 mei!
Op 5 mei vindt de Godwinlezing plaats in Artis. Ik organiseer die lezing namens De Correspondent samen met Bits of Freedom en Artis en ben erg blij dat Nani Jansen Reventlow dit jaar de lezing zal houden. Nani is de directeur van het Digital Freedom Fund, een organisatie die stategische rechtszaken aanspant vóór (digitale) mensenrechten. Denk aan een soort Urgendarechtszaak, maar dan voor privacy.
Eerdere Godwinlezingen werden gehouden door onder anderen Maxim Februari, Amade M’charek en Cory Doctorow.
Hier kun je kaartjes bestellen. Je kunt ook een kaartje aan de deur kopen (desgewenst met cash). Let op: er passen niet heel veel mensen in het planetarium van Artis.
Lees- en luistertips
1. Als Rusland zichzelf van het internet koppelt. In Technology Review staat een helder artikel over de aanstaande poging van Rusland om het land van het wereldwijde internet los te koppelen. Of het lukt is de vraag, maar dit ‘nieuwe ijzeren gordijn’ past bij de breedgedeelde wens van ‘technologische soevereiniteit’. Staten (ook de EU) willen hun technologische infrastructuur minder afhankelijk maken van andere staten. Zie ook de perikelen rond Huawei. Ik blijf dit dossier volgen.
2. Van idealistische nerd tot moordende mafiabaas. Ik had al weleens iets gehoord over Paul Le Roux, maar dat was niet echt blijven hangen. Na het beluisteren van deze podcast weet ik dat ik deze figuur nooit meer zal vergeten. De loopbaan van deze man – die begon als bouwer van belangrijke encryptiesoftware (Truecrypt) – is ongelooflijk. Hij bouwde uit het niets een misdaadmultinational op – compleet met drugs, omkoping en moord. In deze podcast komt de auteur van zijn biografie aan het woord over een boek dat geschreven moest geworden.
3. Vernietigen wij onze toekomst? Ik ben geen fan van de filosoof Nick Bostrom, de auteur van het boek Superintelligence. Zijn visie op technologie vind ik te deterministisch, zijn toekomstvoorspellingen daardoor te voorspelbaar. Maar slim is hij wel. In gesprek met Sam Harris bespreekt hij een aantal prikkelende filosofische gedachte-experimenten, bijvoorbeeld over de vraag: zullen wij onszelf vernietigen? Of: is er buitenaards leven? Ook als je het niet eens bent met zijn conclusies, is zijn manier van redeneren over de technologische toekomst boeiend.
4. De auto als datamachine. We rijden in computers. En computers laten datasporen achter. Het Financieele Dagblad bracht een goed overszichtsartikel over de data die auto’s over zichzelf en hun gebruikers rondstrooien naar allerlei partijen. Onduidelijk is vaak wat er precies met die data gebeurt. Niet in de laatste plaats omdat de autofabrikanten het niet zo nauw nemen met de verplichting gebruikers goed voor te lichten.
Tot zover!
Wil je deze nieuwsbrief ook in je mail ontvangen, schrijf je dan hier in.