Over het slappe NRC-commentaar over Julian Assange, en het Ubermysterie
Vanavond (dinsdag) is de uitreiking van de Tegels, de prijs voor de beste Nederlandse journalistiek. Ik ben, samen met collega’s, genomineerd in de categorie ‘nieuws’, voor ons onderzoek naar Polar – de fitnessapp die staatsgeheimen uit tientallen landen bleek te lekken.
We dingen ook mee voor de Publieksprijs, samen met alle andere genomineerden, en daar kan iedereen vandaag nog voor stemmen!
Julian Assange en hoogoplopende gemoederen
Vorige week schreef ik over de arrestatie van Julian Assange en sprak ik erover op Radio 1. Ik ontving heel veel commentaar – positief én negatief. Assange houdt de gemoederen nog steeds bezig.
Het punt dat ik maakte: Of je Julian Assange nou ziet als bron, journalist, activist of gek: hij verdient steun van journalisten. De Amerikaanse aanklacht gaat over het lek uit 2010, waar iedere journalist mee wilde werken en waar tientallen media maandenlang hun kranten en programma’s mee vulden.
Het hoofdredactioneel commentaar van NRC vind ik daarom nogal hypocriet. De krant legt nog maar eens een keer uit wat voor dubieus figuur Assange is. Ze vergeet voor het gemak even hoe opgewonden ze in 2010 was dat ze deze WikiLeaksdocumenten mocht publiceren. Nu schrijft NRC dat Assange zich ‘publiekelijk moet verantwoorden.’
Het wrange is dat de aanklacht tegen Assange voornamelijk lijkt te gaan over de manier waarop hij zijn bron probeerde te beschermen – dezelfde bron van documenten waar NRC dagenlang de krant mee vulde. Dat NRC Assange een dubieus figuur vindt zou los moeten staan van het feit dat hij leverancier was van documenten die NRC belangrijk vond en waar ze veel over publiceerde. Zo iemand verdient steun. Ook als hij jaren later zich heeft misdragen.
De oud-hoofdredacteur van The Guardian heeft dat gelukkig wel begrepen , net als John Cassidy van The New Yorker.
Kan iemand mij het toekomstige verdienmodel van Uber uitleggen?
Uber gaat naar de beurs. Uber zegt zelf dat het misschien wel nooit winst zal gaan maken. Toch is het bedrijf straks naar schatting 100 miljard dollar waard.
Ik snap dat niet, kan iemand mij uitleggen hoe dit werkt? Hoe het kan dat een bedrijf dat misschien nooit winst zal maken toch zo hoog wordt gewaardeerd? Waarom pompen investeerders zoveel geld in een bedrijf dat al jaren miljarden per jaar verliest en dus misschien nooit winst kan maken? Ik zoek antwoorden - analyses, papers, ideeën, het maakt niet uit.
Lees- en luistertips
- Argos maakte een interessante uitzending over een samenwerking uit de jaren tachtig, tussen de NSA en Philips, die draaide om versleutelde communicatie-apparaatjes. Vooral de getuigeverslagen zijn erg boeiend om te luisteren.
- Dit geweldig inzichtelijk artikel over de recente ongelukken van Boeing, geschreven door iemand die én piloot was én softwareontwikkelaar. Zeer de moeite waard.
- Dit sterke stuk over smart cities en wat daar allemaal mis mee is.
- Een aardig interactief overzicht van de activiteit van Chinese technologiebedrijven.
- Er verschijnen de laatste tijd heel veel verhalen met in de titel iets als ‘inside Facebook’. Het is duidelijk dat aardig wat Facebookmedewerkers graag met journalisten praten over wat er allemaal aan de hand is. Deze reconstructie van Wiredis de beste die ik in dit genre las.
Tot zover!
Wil je deze nieuwsbrief ook per mail ontvangen? Schrijf je hier in.