Mijn boodschap aan alle leden
Het eerste jaar van De Correspondent zit er bijna op. Een mooi moment om terug- en vooruit te blikken. Wat hebben jullie, onze leden, allemaal mogelijk gemaakt? En wat ligt er nog in het verschiet? In september doen zestien correspondenten hun plannen uit de doeken. Vandaag ben ik, de hoofdontwerper en creative director van De Correspondent, aan de beurt.
Mijn samenwerking met Rob Wijnberg begon in het najaar van 2012, nadat we elkaar hadden leren kennen via onze gezamelijke vriend, en nu correspondent, Maurits Martijn - destijds werkzaam bij Vrij Nederland.
Rob was op dat moment net weg bij nrc.next, zelf had ik die november exact tien jaar eerder Momkai opgericht - een ontwerpstudio voor vernieuwende digitale projecten. Maurits had in 2009 nog geschreven over de impact van ons ontwerp van het blog Nalden.net, niet wetende dat we drie jaar later dankzij hem zouden gaan samenwerken aan een geheel nieuwe invulling van een nieuwsplatform.
Dat eerste gesprek met Rob duurde niet lang. In minder dan een half uur bleek dat we dezelfde frustraties over verslaggeving, vormgeving en een verpestende advertentiecultuur deelden - en dezelfde ambities koesterende daar iets aan te doen. Er was alleen één klein probleem.
Er was geen geld.
Een nieuwsplatform dat rust uitstraalt
We besloten banken en investeerders links te laten liggen en samen een crowdfundcampagne op te zetten, inclusief een eigen wervingsplatform op maat. Er was alleen nog nooit een succesvol journalistiek crowdfundingproject geweest in Nederland. Het was vooraf niet duidelijk voor mijn partner Sebastian Kersten en mij hoe dit zou uitpakken.
Maar we wilden het er helemaal op wagen omdat we menen waardevol te kunnen bijdragen aan journalistieke innovatie, juist door als Momkai deel te nemen in de onderneming. Zo zijn we als medeoprichter vanaf het begin betrokken bij het creëren van een merk: van de naamgeving, concept, huisstijl, campagnes, grafische interfaces tot en met de technische realisatie van de site (en het redactiesysteem waarmee de correspondenten werken). Door te participeren houden we zowel grip op de gehele gebruikerservaring als de zakelijke voortgang, zodat deze startup direct ervaren partners in haar midden heeft.
Voor mij als ontwerper was het vooral belangrijk dat De Correspondent de lezer altijd context biedt (onder meer door onze introductie van sidenotes en infocards) en tegelijkertijd een bepaalde rust uitstraalt. Een rust die uitnodigt tot lezen en alle ruimte geeft aan de journalist. Net als Rob geloof ik niet in objectieve journalistiek - en met het ontwerp heb ik dat duidelijk proberen te maken. De journalist is hier niet slechts boodschapper, maar vooral ook een persoon die met je praat.
Daarmee wijken we af van veel andere media, waar de verhalen centraal staan en de schrijvers ervan van minder of geen belang zijn. Degene die het verhaal vertelt moet dat verhaal niet in de weg zitten, is de gedachte. Maar bij betrokken journalistiek gaat het juist om de verteller - degene die een verhaal tot leven brengt. En ook komend jaar hoop ik, samen met al mijn collega’s bij Momkai, het podium waarop dat verhaal tot leven komt weer naar een hoger niveau te tillen. Zodat correspondenten én leden het podium krijgen dat zij verdienen.
Bekijk hier mijn videoboodschap:
De gedachte achter het ontwerpproces:
Komt een land bij de dokter
Michelle van TongerlooAls straatarts ziet Michelle van Tongerloo dagelijks hoe ingewikkeld helpen is geworden. In haar boek Komt een land bij de dokter laat ze zien hoe het beter kan.
