Arabierenhotel

Harro Reich is een statige man van achter in de vijftig, maar hij heeft de energieke tred van een twintiger. Reich is eigenaar van het City Aparthotel in de Sonnenstrasse in München. Zijn vrouw werkt er als secretaresse en dat gaat heel goed, vertelt hij, want als je samenwerkt, dan zie je elkaar nog eens.

Vroeger was hier een warenhuis gevestigd, nu is het een hotel dat gespecialiseerd is in Arabische toeristen. Geen stad in Duitsland is zo populair bij bezoekers uit de Golfstaten als München en nadat in Parijs een boerkaverbod werd afgekondigd verloor die stad, hebben diverse hoteliers in München me verteld, nogal wat Arabische toeristen aan München.

‘De Arabieren komen hier,’ zegt Reich tijdens een lunch in zijn hotel, ‘omdat München veilig is en schoon, vanwege het klimaat, en omdat hier niet moeilijk wordt gedaan over afwijkende kleding en gewoonten.’

Volgens statistieken geeft de gemiddelde toerist uit de Golfstaten 550 euro per dag uit in München. Dat zie ik een Nederlandse toerist niet zo snel doen; veel Nederlandse toeristen wekken de indruk nog meer van gierigheid te houden dan van seks.

De belangrijkste redenen dat Arabieren naar München komen, behalve om inkopen te doen en de hete zomers te ontvluchten, zijn medisch van aard. De ziekenhuizen en artsen zijn in de Golfstaten en Saoedi-Arabië nog altijd niet zo goed als in München. Bovendien hebben diverse Golfstaten contracten afgesloten met klinieken in en nabij München, de Golfstaten nemen de medische kosten van hun burgers op zich, ook als de arts in München wordt bezocht.

‘Ze komen nooit alleen,’ zegt Reich, ‘want een familielid alleen laten gaan is een schande. Dus ze komen met zes, zeven of acht man en blijven zo lang als nodig is. Dat kan variëren van een paar weken tot een paar maanden. Maar als de zieke ontslagen is en naar huis mag, dan zijn ze ook meteen weg. Daarom hanteer ik een opzegtermijn van drie dagen. Belangrijk voor hen is een keuken, airconditioning, ook al is het buiten ijskoud, ze willen airconditioning. En ze leven ’s nachts, daar moet je rekening mee houden. We geven in de kamers door middel van een pijl aan waar Mekka ligt, en natuurlijk doen ze hier dingen die ze thuis niet kunnen of mogen. Als je eens wist hoeveel lege flessen we uit kamers slepen, en soms vinden we een opblaaspop, dan gaat die bij de medewerkers natuurlijk van hand tot hand. Maar het belangrijkste is dat ze zich bij ons thuis kunnen voelen.’

Een dame van het wat luxueuzere hotel Vier Jahreszeiten in de Maximilianstrasse vertelt me dat een sjeik eens geïnteresseerd was in een Smart, maar hij twijfelde over de kleur en het model. Een vrachtwagen kwam voorrijden met twaalf verschillende Smarts, en de sjeik zei: ‘Ik neem ze allemaal.’ Nog diezelfde dag werden de Smarts naar het Midden-Oosten verscheept.

Problemen van culturele of religieuze aard doen zich in de hotels en in de winkelstraten niet voor. De betalende gast is een goede gast. Die plek waar je gemiddeld 550 euro per dag uitgeeft, mag je met een gerust hart thuis noemen.