Zelfs de Duitse schandaalpers schaamt zich voor ons vluchtelingenbeleid

Het was zo’n weekend waarin je dacht: hoe is Nederland zo de weg kwijtgeraakt?

Terwijl in Duitsland de grote sensatiekrant Bild een actie begon voor vluchtelingen, terwijl Duitse voetbalsupporters spandoeken ophingen met teksten als ‘geen mens is illegaal’ en terwijl Duitse jongeren een AirBnB voor asielzoekers (www.refugees-welcome.net) opzetten – was het sfeertje in Nederland een tikje anders.

‘Asielinstroom maakt [sociale huur]woning onbereikbaar,’ kopte de Telegraaf. Het artikel ging over de 13.500 asielzoekers die in het eerste halfjaar van 2015 Nederland binnenkwamen (ongeveer 0,08 procent van de Nederlandse bevolking).

Ook Martin Sommer, de stercolumnist van de Volkskrant, schreef dat ‘Europa te klein [is] en de wereld te groot’ om al die vluchtelingen op te nemen (for the record: het gaat in totaal om 0,027 procent van de Europese bevolking).

Op Radio 1 kon je PvdA-Kamerlid Attje Kuiken horen over de twee oer-Hollandse kinderen die na vijftien jaar een enkeltje Angola dreigden te krijgen. ‘Als mens gaat mijn hart uit naar Gláucio en Márcia,’ zei Kuiken, ‘als politicus kan ik niet veel zeggen…’

Je vraagt je af waarom ze de politiek inging.

Vooropgesteld, er is niet heel veel beschaving nodig om de foto’s van reddeloze ouders en hun kinderen te zien en te denken: ‘Ja, natuurlijk helpen we deze mensen - wilde je hier serieus over discussiëren?’ Maar zelfs als je direct uitslag krijgt van ieder beroep op welke moraal dan ook, dan zou het gezonde verstand je tot dezelfde conclusie moeten brengen.

Uit onderzoek na onderzoek blijkt immers dat migranten ondernemender zijn en minder crimineel dan de autochtone bevolking. Ze dragen bij aan de schatkist, brengen meer banen met zich mee en helpen de vergrijzing op te vangen. Dichte grenzen verergeren daarentegen de problemen – ze werken mensensmokkel in de hand en zijn (in)direct verantwoordelijk voor duizenden doden. Bovendien wordt zo de ‘circulaire migratie’ doorbroken: als migranten er eenmaal zijn, gaan ze niet meer terug.

Waarom worden zulke analyses in Nederland weggezet als links activisme? Natuurlijk, in Duitsland zijn er ook racisten en gaan er zelfs asielzoekerscentra in vlammen op. Maar daar worden de vreemdelingenhaters niet naar de mond gepraat door een groot deel van de politieke en journalistieke kaste.

Vluchtelingen: het gaat in totaal om 0,027 procent van de Europese bevolking

Zo kan het gebeuren dat door en door Nederlandse kinderen worden uitgezet, want ja: ‘regels zijn regels.’ Zo kan het gebeuren dat een Duitse tabloid een actie begint voor vluchtelingen terwijl Nederlandse kranten volstaan met moeilijke beschouwingen over hoe die enkele tienduizenden vluchtelingen het weefsel van onze ‘broze’ samenleving zullen aantasten. En zo kan het gebeuren dat eenieder die een minimum aan beschaving bepleit - en die wijst op de berg aan wetenschappelijk onderzoek over de positieve gevolgen van migratie - wordt weggezet als ‘activistisch’ of ‘Gutmensch.’

Wij Nederlanders vertellen onszelf maar al te graag dat we veel verder in het immigratie- en integratiedebat zijn dan Duitsland, waar zelfs de rechtse kranten nog ‘politiek correct’ zijn. Dus terwijl Angela Merkel het dit weekend opnam voor migranten vertelde Klaas Dijkhoff (VVD) over de moeilijke beslissingen die hij als staatssecretaris voor asielzaken moet nemen. ‘Het is complex, het is lastig…’ verzuchtte hij. Ik las ook al tig van dat soort columns, over hoe genuanceerd het allemaal ligt, dat hoofd en hart twee verschillende dingen willen, dat we niet iedereen kunnen helpen, enzovoorts.

Maar is het echt zo lastig?

Is er echt sprake van een ‘vluchtelingencrisis’ die Nederland de das dreigt om te doen?

Is dit echt zo’n ingewikkeld vraagstuk, waarvoor we talloze argumenten zorgvuldig moeten afwegen?

Het is antwoord is nee. Eigenlijk is het heel simpel - vraag maar aan die Duitse voetbalsupporters. Voor een waanzinnig rijk land als Nederland is het een morele plicht om totaal ontheemde mensen op te vangen, ze een snelle asielprocedure te geven en – belangrijker nog – toegang te geven tot de arbeidsmarkt. Dat is niet alleen goed voor ons geweten, het is ook goed voor onze economie.

En natuurlijk, er is altijd een grens. Maar met 0,08 procent van de Nederlandse bevolking is die nog láng niet bereikt. Laat staan dat we geen plek hebben voor kinderen die hier al vijftien jaar wonen.

‘Waarom blijven de schrijnende gevallen volgen?,’ stond er boven een stuk in de Volkskrant over Gláucio en Márcia. Een fascinerende vraag inderdaad: waarom worden er keer op keer kinderen uitgezet die in Nederland zijn opgegroeid, alleen Nederlands spreken en in alle mogelijke opzichten - van de voetbalclub tot de rechtenstudie - in Nederland horen?

Na alle argumenten zorgvuldig te hebben afgewogen, ben ik tot een eerste, voorzichtige conclusie gekomen.

Misschien is onze wetgeving totaal van de pot gerukt?