Het Energierapport was maandenlang de zoethouder voor Kamerleden die wilden weten wat het kabinet ging doen om Nederland zo snel mogelijk te verduurzamen. In Parijs werd de urgentie wereldwijd vastgesteld. Wacht op het

Nu is het er. En wat zie je dan? Een rondleiding voor groep 8 door de energiesituatie van vijf jaar geleden. Nederland loopt achter. Er is werk aan de winkel. Wat gaan we eraan doen als het aan het kabinet ligt?

Het antwoord: we beginnen een gesprek met onszelf. Misschien dat daar ideeën uit komen. Wacht op de Energiedialoog.

Je moet maar durven.

Wat wil Kamp?

Minister van Economische Zaken Henk Kamp heeft voor de VVD al heel wat klussen opgeknapt. Defensie, Sociale Zaken, aardgas, alles kan hij aan. Want Henk Kamp is pragmatisch. Een geboren bestuurder. De slimste van allemaal.

Nu nog eens in een rapport mededelen dat we de energiemix moeten verduurzamen. Dat is beledigend voor het gezonde verstand

Op energiegebied gaat dat niet langer op. Too little too late is niet slim, het is roekeloos. Loppersum moest bijna in een gat verdwijnen voordat Kamp de gaskraan wat dichtdraaide.

En dan in een rapport meedelen dat we de energiemix moeten verduurzamen. Zonder één plan. Dat is beledigend voor het gezonde verstand.

Dit tot principe verheven pragmatisme is ook zichtbaar bij het Europees voorzitterschap. En in het steeds verder afschaffen van de ruimtelijke ordening, nu weer met Melanie Schultz’ voornemen het bouwen in de duinen en langs de kust vrij te geven.

Pragmatisme zonder onderliggende visie of waarden. Het is een dominante trek van dit kabinet, actief gepropageerd door de huidige VVD.

Maar vergis je niet. Terwijl alle mogelijke overheidstaken ogenschijnlijk worden teruggelegd bij de burger, bij de gemeente, bij zorgverzekeraars, bij verzelfstandigde diensten, proberen de VVD en PvdA voortdurend nieuwe normen en regels op te leggen.

Dwingende nonchalance. Bij jullie het werk en de ellende, bij ons de bezuiniging.

Waar hebben we dat eerder gezien?

Henk Kamp is nooit betrapt op dynamische ideeën over energie en duurzaamheid. Het Energieakkoord van zomer 2013 is hem ook maar overkomen. Hij was koppig genoeg om in december de Stroomwet in de Eerste Kamer te laten stranden. Kamp wilde geen centimeter wijken toen een meerderheid hem vroeg de energiebedrijven pas dwingend te splitsen als dat in heel Europa verplicht is.

Daarmee vertraagde hij maatregelen die nodig waren voor windenergie op zee, ter uitvoering van het Energieakkoord. Maar hij is in naam van datzelfde Energieakkoord wel bereid de plaatsing van grootschalige windparken op land door te drukken.

Met hulp van de Crisis- en Herstelwet, die daar niet voor is bedoeld, dwingt de minister windmolenlocaties door de strot van gemeentes. Met de provinciebesturen als soms actieve handlangers.

Ik zal binnenkort beschrijven hoe dat in de Veenkoloniën gaat: ondernemers krijgen ruim baan, plaatselijke volksvertegenwoordigers en verontruste burgers zijn niet welkom. Jammer van de lokale democratie.

En dan een Energiedialoog durven lanceren omdat je draagvlak zo belangrijk vindt.

Dialoog, dialoog, maar eerst even doen wat ik zeg. Dat is de energieminister Kamp

De ogenschijnlijk zo nuchtere bestuurder Kamp maakte van zijn missie als rijksvertegenwoordiger voor Bonaire, St Eustatius en Saba (2009-2010) ook al een verdord knollenveld. Zonder zich voldoende te verdiepen in de plaatselijke cultuur pakte hij drastisch door. Een recente evaluatie van het Nederlandse beleid op de eilanden leert dat er veel geld is uitgegeven en weinig bereikt.

Ook daar gold: de VVD, altijd zo wars was van overheid en bureaucratie, heeft onder leiding van Kamp flink wat bureaucratie uitgerold, zonder voldoende lokale ervaring en tegenwicht te accepteren. De VVD toont zo steeds meer autoritaire trekken, ook als het gaat om als flink of pragmatisch verkocht beleid.

Woensdag diende een aangespannen door de Drentse gemeenten Aa en Hunze en Borger-Odoorn tegen minister Kamp. Zij willen dat hij de rijksbevoegdheid om windparken op te leggen teruggeeft aan de lokale overheden.

De Rijkscoördinatieregeling stelt Kamp in staat windmoleninstallaties groter dan 100 Megawatt in Den Haag te bedisselen. Ook als het gaat om een omvang verkregen door het flauwe trucje van het optellen van een aantal plannen totdat zij de 100 MW overstijgen.

Dialoog, dialoog, maar eerst even doen wat ik zeg. Dat is de energieminister Kamp. Hoeveel zeperds hij ook haalt, Mark Rutte en zijn coalitieonderdanen knijpen er chronisch een oogje voor dicht.

Wat zegt dit over het kabinet?

Kennelijk delen VVD en PvdA nog steeds de sturingspretenties waar verlichte afdelingen van hun ministeries al lang afstand van hebben genomen. Kennelijk voelen zij zich zo machteloos dat zij alle verhalen over de netwerksamenleving op het prikbord laten hangen als zij aan het werk zijn.

Aansluiten bij wat er in de maatschappij leeft, doen zij toch maar niet - tenzij het gaat om wat er bij bedrijven leeft. Vertrouwen in plaats van wantrouwen - op ieder modern bestuurscongres te beluisteren. Nee, toch maar even niet.

Kamp vraagt zich in zijn Energienota af hoe het moet met die verduurzaming, maar begrijpt niet dat hij het draagvlak voor de groene omslag ruïneert door niet te luisteren, door plaatselijke wil tot zelfbeschikking aan te zien voor obstructie van het type not-in-my-backyard.

Het resultaat is ingrijpend en dramatisch. De omgeving én de democratie worden gestaag verder verrommeld. Dit is kennelijk kabinetsbeleid. Autoritair pragmatisme noem ik het.

Wil je op de hoogte blijven van mijn artikelen? Schrijf je in voor mijn persoonlijke nieuwsbrief en ontvang een e-mail als er een nieuw artikel verschijnt. Schrijf je hier in

Eerder in het Politiek Dagboek:

Als er één Kamer toe is aan goed nadenken over zichzelf, is het de Tweede wel De Tweede Kamer koos een nieuwe voorzitter. De Eerste Kamer debatteert binnenkort over de vraag of er een staatscommissie moet komen over het nut van de Eerste Kamer. Het parlement is lekker met zichzelf bezig. Als dat zo nodig moet, en de wereldbrand moet wachten, doe het dan goed. Misschien is het wel harder nodig dat het nodige verandert in de Tweede Kamer. Lees hier mijn Politiek Dagboek terug Henk Kamp wil alle energiebedrijven aan het buitenland verkopen. Terwijl dat nergens goed voor is Henk Kamp was altijd al een onwaarschijnlijke minister voor windenergie. Dinsdagnacht liet hij in de Eerste Kamer zijn masker vallen. Een krappe meerderheid stemde tegen zijn Wet Stroom, die de grootschalige stroomopwekking door wind op zee mogelijk dichterbij moest brengen. Maar wie was het koppigst? Lees hier het vorige Politiek Dagboek terug Hét nieuws aan het debat over de Teevendeal? De rechtsstaat is herontdekt Premier Mark Rutte en zijn collega’s op Veiligheid en Justitie overleefden een venijnig Kamerdebat over de omstreden Teevendeal. Met een door de hele oppositie gesteunde motie van afkeuring aan hun broek. Maar het nieuws zat elders. Lees hier het Politiek Dagboek terug Vanaf nu houd ik een politiek dagboek bij, op zoek naar nieuwe democratische rituelen Vanaf vandaag open ik op De Correspondent een politiek dagboek. Daarin ga ik op zoek naar ‘democratie in de praktijk’. Want hoe overtuigend zijn onze democratische rituelen eigenlijk nog, voor een bij vlagen betrokken, steeds hoger opgeleide bevolking? Lees hier de aftrap van deze serie terug