Eerst kwam het homohuwelijk, toen kwamen de twijfels
Gedurende de Roze Maand tip ik wekelijks een lezenswaardige buitenlandse longread over LHBTQIA-emancipatie. Deze week de Russisch-Amerikaanse journaliste Masha Gessen, die na drie (homo-)huwelijken twijfelt of het homohuwelijk wel de beste weg is naar emancipatie.
Ruim een jaar geleden besloot het Amerikaanse Hooggerechtshof om het homohuwelijk in alle staten te erkennen. #Lovewins, twitterde Obama. Ik was op die dag in New York, bij de Stonewall Inn, de gaybar waar in 1969 rellen uitbraken die het begin waren van de homobeweging. Op straat hadden zich honderden feestvierders verzameld, velen met een partner van hetzelfde geslacht aan de hand. Er werd de hele nacht gedanst.
‘No longer may this liberty be denied,’ zei opperrechter Anthony M. Kennedy op de ochtend van het besluit. ‘No union is more profound than marriage, for it embodies the highest ideals of love, fidelity, devotion, sacrifice and family.’
Dat deze uitspraak behalve veel vreugde en opluchting ook gemengde gevoelens teweegbracht bij degenen die erdoor beïnvloed werden, blijkt uit een mooi, persoonlijk essay van de Russisch-Amerikaanse journaliste Masha Gessen. In haar leven trouwde zij maar liefst drie keer – waarvan twee met een vrouw – maar ze bleef altijd wantrouwig ten aanzien van het instituut.
Er zijn voor haar meer belangrijke banden om rekening mee te houden, die het huwelijk niet reflecteert
Haar verhaal roept dan ook voorzichtig de vraag op of het huwelijk wel de beste weg is naar homo-emancipatie. ‘It’s a terrible, formulaic contract,’ schrijft Gessen. ‘It enforces unrealistic expectations and obligations. It obliterates lived reality.’
Die realiteit bestaat bij Gessen, met haar drie kinderen van verschillende partners, uit meer dan één centrale relatie tussen twee mensen. Er zijn voor haar meer belangrijke banden om rekening mee te houden, die het huwelijk niet reflecteert. De auteur maakt duidelijk hoe haar drie verschillende huwelijken haar als queer-vrouw dus nooit echt pasten en zelfs beknelden.
Zo’n vijftig jaar na het uitbreken van de seksuele revolutie is het tijd om de balans op te maken. Hoe gaat het eigenlijk met lesbiennes, homo’s, bi’s, transgenders, queers, mensen met een intersekseconditie en aseksuelen in Nederland? Hoe moet een nieuwe homoagenda eruitzien? Die vragen beantwoorden we tijdens deze Roze Maand.