Het beste uit andere media:

Blanke binnensteden en verzopen eilandbewoners De rijken winnen en de armen verliezen, of het nu gaat om klimaatverandering of de sociale segregatie in onze steden. Dat is de kern van dit sterke essay van Rebecca Solnit in The Guardian. De Amerikaanse schrijfster vergelijkt de gentrificatie van haar stad San Francisco met klimaatverandering. Eenzelfde economische logica dicteert de twee processen: een kleine groep rijken tekent de levens van vele armen. Vermogende tech-werkers nemen volksbuurten in San Francisco over en duwen de armen naar de marge. Ook klimaatverandering zorgt voor verarming van het milieu, voor de sterfte of marginalisering van soorten en voor de noodgedwongen verplaatsing van mensen. De opwarming wordt vooral veroorzaakt door de allerrijksten op aarde, die het leeuwendeel van de CO2-uitstoot op hun conto mogen schrijven. Solnit noemde dit in een eerder essay - dat hier op De Correspondent in vertaling verscheen – een vorm van geweld. (Jelmer Mommers) Gentrification’s toll: ‘It’s you or the bottom line and sorry, it’s not you’ (Leestijd: 5 minuten) Het grote probleem met farma? Beursgangen gevoed door megaspeculatie De farmaceutische industrie wordt met regelmaat vergeleken met de georganiseerde misdaad. Niet onbegrijpelijk, maar een risico van zo’n analogie is dat ze veel sappiger is dan het daadwerkelijke antwoord op de vraag waarom de sector zo vaak negatief in het nieuws komt. Dat valt namelijk veel moeilijker in ronkende volzinnen te vatten. In dit fijne interview met Adam Cohen, de directeur van ’s lands belangrijkste onderzoeksinstituut voor farmabedrijven, poogt psychiater Esther van Fenema van het programma Café Weltschmerz toch een antwoord te krijgen op die complexe vraag. Volgens Cohen gaan veel bedrijven op basis van veel te grote beloften naar de beurs en is er lang de perverse prikkel om niet al te veel te weten te komen van een nieuw veelbelovend middel. Of zoals hij het zelf zegt: er is een premie op informatie achterhouden. (Lucien Hordijk) De perverse prikkels van de farmacie (Kijktijd: 42 minuten) Nu in de bioscoop: ‘de meest romantische figuur in de recente geschiedenis van de wiskunde’ Ik heb een zwak voor films over wetenschappelijke genieën. Fijn dus, dat er weer een nieuwe aan het rijtje kan worden toegevoegd: The Man Who Knew Infinity over Srinivasa Ramanujan. ‘Srini-wie?’ zul je misschien denken. Ik had eerlijk gezegd ook nog nooit gehoord van deze Indiase wiskundige. Maar zijn verhaal verdient absoluut een groot publiek: autodidact Ramanujan liet rond de Eerste Wereldoorlog de wiskunde op haar fundamenten trillen met zijn geniale inzichten. Zo leer je in de film wat partities zijn en wat er speciaal is aan het getal 1.729. Hier en daar worden wat onbegrijpelijke formules op een schoolbord gekalkt. Daar blijft het bij. Maar wát er te zien is, klopt - dankzij advies van gerenommeerde wiskundigen Ken Ono en Manjul Bhargava. En wat 1.729 bijzonder maakt? Dat moet je zelf maar bedenken. Of zoek het antwoord in de bios. (Sanne Blauw) The Man Who Knew Infinity (Kijktijd: 108 minuten) Terroristen moet je niet bestrijden, je moet ze omarmen Geweld bestrijden met geweld. Zeker terrorisme bestrijden veel regeringen op die manier. Syriëgangers? Allemaal criminelen. Terwijl het vaak onduidelijk is of ze zich echt aansluiten bij IS of gaan werken in vluchtelingenkampen. En de oorzaak van hun vertrek is vaak juist de onvrede doordat ze zo worden gecriminaliseerd. De nieuwste aflevering van Invisibilia (een podcast over de onzichtbare dingen, zoals ideeën en emoties, die ons menselijk gedrag bepalen) vertelt het verhaal van een klein stadje in Denemarken waar in een korte tijd veel jongeren naar Syrië vertrokken. Hun oplossing? Niet bestrijden en verbieden, maar ze met open armen ontvangen en helpen hun leven weer op de rails te krijgen. (Sterre Sprengers) Flip the Script (Luistertijd: 60 minuten) Wat een speechschrijver bij Buitenlandse Zaken gemeen heeft met een toiletjuffrouw Een speechschrijver die een speech houdt over zijn werk: dat moet wel goed zijn. En ja, dat is het. Speechschrijver Frank van Hoorn doet een boekje open over de vier jaar dat hij op het ministerie van Buitenlandse Zaken werkzaam was. Hij beschrijft hoe de diplomaten medewerkers als hij, die ‘via het toiletraam’ binnengekomen zijn, beschouwen. Dat doet hij met net gevoel voor humor en tragiek om het draaglijk te houden. Het is natuurlijk maar een kant van het verhaal, maar wel een kant die je meestal niet hoort, omdat speechschrijvers geacht worden loyaal te zijn aan degene voor wie ze het woord voeren. (Karel Smouter) Spraakmakers speaks (Leestijd: 12 minuten)

Het beste uit De Correspondent:

Deze wetenschappers luiden de noodklok: Big Data heeft een tegenmacht nodig De overheid gaat erbarmelijk om met de privégegevens van Nederlanders, concludeerde de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid al in 2011 in een schokkend rapport. Twee auteurs van dat rapport stellen nu vast: niet alleen begrijpen politici de privacygevaren niet, ze maken ze alleen maar groter. Lees het verhaal van Maurits en Dimitri hier terug Een verslag van binnenuit: hoe Turkije de coup uitlokte, zag aankomen en neersloeg De Turkse coup van vorige week vrijdag liet de rest van de wereld met veel vragen achter. Wist Erdo?an ervan? Zat hij erachter? Of was het toch zijn tegenstrever Gülen? We vroegen het aan degenen die het kunnen weten: onze bronnen bij de Turkse inlichtingendiensten. Wat ze ons vertelden, verschaft een unieke blik op de gebeurtenissen die tot de coup hebben geleid. Lees het verhaal van Craig en Ahmet hier terug Maak kennis met de grootste armoedebestrijder ter wereld die nog nooit in de krant heeft gestaan Ieder nieuwsbericht dat je leest over armoede is te danken aan één onbekende maar revolutionaire econoom. Vreemd genoeg heeft hij zelf nooit de media-aandacht gekregen die hij verdient. Ontmoet Martin Ravallion, de man die armoede wereldwijd op de kaart zette. Lees het verhaal van Sanne en Maite hier terug Welkom in het tijdperk van de Verwarde Man Overal slaat de Verwarde Man wild om zich heen. Nu eens met een hamer, dan weer met een bijl. In een Suzuki Swift, een witte truck, een trein of een vliegtuig. Houd ze tegen, zou je zeggen. Maar: waar te beginnen? Misschien wel bij onszelf. Lees het verhaal van Karel hier terug We moeten het nodig hebben over...toeval Als we falen denken we te snel dat we pech hebben, en omgekeerd, als we slagen, concluderen we te snel dat het geen toeval kan zijn. Een pleidooi voor het erkennen van de rol van willekeurigheid. Lees het verhaal van Jesse hier terug