22.02.14 Aanbeveling

Lees-, kijk- en luistervoer voor het weekend

Oprichter

Elk weekend tippen onze correspondenten hun favoriete journalistieke producties van de afgelopen week. Deze week onder andere een - letterlijk en figuurlijk - geanimeerd gesprek met de Amerikaanse denker Noam Chomsky, een zoektocht naar de herkomst van de dooddoener ‘dat kan ik bevestigen noch ontkennen’ en een informatief stuk over de recente onlusten in Venezuela.

Hoe Michel Gondry zijn gesprek met Noam Chomsky zelf animeerde

Een intrigerend uitgangspunt: de verfilming van de ontmoeting tussen het verstrooide Franse filmgenie Michel Gondry en de invloedrijke taalwetenschapper en politiek activist Noam Chomsky. Het resultaat: de film ‘Is the Man Who Is Tall Happy?’, een gesprek over Chomksy’s bijzondere academische prestaties, die onder meer via iTunes gedownload kan worden. Gondry neemt in de film geen genoegen met de klassieke opzet van het gefilmde interview, maar zet animatie op wonderbaarlijke wijze in om belangrijke passages te verbeelden. Zo leer je in deze making-of niet alleen Chomsky kennen, maar kom je ook te weten dat Gondry zelf thuis alle stopmotionanimaties met de hand tekent. (Harald Dunnink, hoofdontwerper)

Animating Noam Chomsky, An Afternoon With Michel Gondry (9 minuten)

Pedojagers nemen niet alle kinderen in bescherming

De moeder van een slachtoffer van pedozwemleraar Benno L. riep afgelopen week op om L. met rust te laten. Dat lijkt misschien vreemd, maar wat blijkt? Het slachtoffer was helemaal over haar toeren door het protest dat uitbrak toen bekend werd dat L. voortaan in Leiden zou komen te wonen. Honderden mensen hadden zich verzameld voor zijn flat en stonden te schreeuwen dat hij ‘hun’ stad uit moest. Malou van Hintum schreef een uitstekende column over deze zogenoemde pedojagers. ‘Pedojagers willen niet weten dat pedoseksuelen vaak zelf misbruikt zijn of een gestoorde ontwikkeling hebben. Dat is allemaal veel te moeilijk en vraagt om inlevingsvermogen dat ze niet willen opbrengen. Ze zijn echt dol op kinderen, de pedojagers. Zolang het maar hun eigen kinderen zijn.’ (Vera Mulder)

Pedojagers maken het voor ons alleen maar onveiliger (580 woorden)

Wat is er aan de hand in Venezuela?

Heel veel aandacht in de internationale media krijgt het nog niet: de groeiende protesten in Venezuela en de gewelddadige reactie hierop van de Venezolaanse regering. Het gebrek aan media-aandacht is verklaarbaar: sinds de protesten uitbraken, zijn de media - zowel lokaal als internationaal - hardhandig de mond gesnoerd. Informatie komt vooral van sociale media. Om toch enigszins een beeld te krijgen van wat er in het land van de onlangs overleden revolutieleider Hugo Chávez aan de hand is, is dit stuk van onderzoeker en schrijver Daniel Lansberg-Rodríguez in het Amerikaanse vakblad Foreign Policy een goed begin. In het kort: kon Chavez het gat tussen de socialistische droom en de veel minder florissante werkelijkheid nog compenseren met charisma, zijn opvolger Nicolás Maduro lukt dat allerminst. Het gevolg: grote onrust onder - met name - jongeren en middenklassers. (Rob Wijnberg)

Nice try Venezuela, but your censorship backfired (1.000 woorden)

Worden we echt overspoeld door selfies?

De selfie. Sinds het door Van Dale is uitgeroepen als woord van het jaar 2013, wordt er veel over geschreven en gespeculeerd. We zouden worden overspoeld met selfies en het zou een uitwas van de extreem individualistische tijdsgeest (en dus levensgevaarlijk) zijn. Maar klopt dat wel? De onderzoekers van de Digital Thought Facility gingen op feitenonderzoek uit: ze analyseerden 120.000 foto’s uit vijf verschillende wereldsteden. Wat blijkt? Met die tsunami aan selfies valt het reuze mee: minder dan 4 procent van alle foto’s die ze verzamelden, bleken selfies te zijn. Ook interessant: in Bangkok wonen de jongste selfie-makers, met een gemiddelde leeftijd van 21 jaar; in New York ligt die leeftijd op gemiddeld 25,3 jaar. En in Moskou glimlachen ze het minst. (Sterre Sprengers)

Selfiecity (Tussen 1 en 100 minuten)

Dit verhaal heb je gratis gelezen, maar het maken van dit verhaal kost tijd en geld. Steun ons en maak meer verhalen mogelijk voorbij de waan van de dag.

Al vanaf het begin worden we gefinancierd door onze leden en zijn we volledig advertentievrij en onafhankelijk. We maken diepgravende, verbindende en optimistische verhalen die inzicht geven in hoe de wereld werkt. Zodat je niet alleen begrijpt wat er gebeurt, maar ook waarom het gebeurt.

Juist nu in tijden van toenemende onzekerheid en wantrouwen is er grote behoefte aan verhalen die voorbij de waan van de dag gaan. Verhalen die verdieping en verbinding brengen. Verhalen niet gericht op het sensationele, maar op het fundamentele. Dankzij onze leden kunnen wij verhalen blijven maken voor zoveel mogelijk mensen. Word ook lid!

Komt een land bij de dokter