Het beste uit andere media

Wat moet ik vinden van gentrificatie? De buurt waar ik als kind opgroeide in Amsterdam is onherkenbaar veranderd. Waar ik ooit tijdens het buitenspelen heroïnespuiten in de bosjes vond, staat nu een glanzende nieuwbouwwijk. Kleine, donkere huizen vol migrantengezinnen zijn nu verbouwd tot peperdure appartementen voor yuppen. Waar eerst een Turkse bakker zat, zit nu een Zwarte Fietsenplan en een traiteur. Ondertussen ben ik zelf ook zo’n yup, die een oude sociale huurwoning heeft gekocht en verbouwd. Ik vind het dus moeilijk te zeggen wat ik moet vinden van deze ontwikkelingen in mijn stad. Van wat met zo’n mooi woord gentrificatie heet. Daarom volg ik de serie Groeten uit de Kinkerbuurt in Het Parool al een tijdje met plezier. In korte afleveringen brengt journaliste Else Lenselink haar veranderde buurt in beeld. Het gaat over hipsters, over horeca, over huizenprijzen - en vooral over de vraag: wat is de ziel van een buurt? (Maite Vermeulen, correspondent Conflict & Ontwikkeling) Het Parool: Groeten uit de Kinkerbuurt (Leestijd: 13 minuten per aflevering) Zo verloopt een orgaandonatie in Nederland Normaal gesproken is het onmogelijk om te weten waar levensreddende nieren, harten en longen vandaan komen. In Nederland blijft een donor immers anoniem. Toch slaagde de Volkskrant erin om een orgaandonatie bij te wonen. Het levert een prachtige, respectvolle reportage op vanuit een niet nader genoemd Nederlands ziekenhuis. Je leert dat veel donoren zijn overleden aan een hersenbloeding en dat de organen binnen een halfuur uit het lichaam worden gehaald. Maar vooral lees je hoe professioneel en eerbiedig de chirurgen en ander personeel te werk gaan. (Riffy Bol, socialemediaredacteur) De Volkskrant: Een orgaandonatie van minuut tot minuut: dit gebeurt er met je lichaam als je ‘ja’ zegt (Leestijd: 21 minuten) Hoe het contact met een Iraanse zakenman deze journalist de das omdeed In juni vorig jaar werd Jay Solomon, de chef buitenland van de respectabele Wall Street Journal (WSJ) op staande voet ontslagen. Reden: zijn contacten met een bevriende Iraanse zakenman, bij wie hij een paar keer vakantie had gevierd, maar die vooral een belangrijke bron was voor een aantal spectaculaire onthullingen van Solomon over het Iraanse atoomprogramma. Met die verhalen haalden Solomon en zijn bron zich de onverdeelde aandacht en hack-kunsten van de spionagediensten van verschillende landen op de hals; e-mails en tekstberichten tussen de twee werden gelekt en kwamen in handen van een machtig rivaliserend investeringsfonds uit de Emiraten, dat ze vervolgens doorspeelde naar de WSJ met de boodschap: jullie chef buitenland speelt onder een hoedje met dubieuze Iraanse zakenlieden en is geen integere journalist. Einde oefening voor Solomon, die in dit fascinerende stuk zijn kant van het verhaal vertelt. Hij geeft toe dat hij verkeerd heeft ingeschat wat het betekent om bevriend te raken met een belangrijke bron en daar (te) weinig transparant over te zijn - zeker als die bron multimiljonair is en op zijn jacht aan de Franse riviera een hele stoet aan Iraanse zakenmannen en oud-CIA’ers laat langskomen, terwijl jij gezellig luistervinkt. (Hans Pieter van Stein Callenfels, eindredacteur) Columbia Journalism Review: The Source (Leestijd: 35 minuten) Een kaart met verontrustend veel verandering Deze interactieve kaart bundelt onderzoek naar de gevolgen van veranderend klimaat. Met pijltjes wordt aangegeven waar het extreem droog is, of juist extreem nat. Ook wordt er onderscheid gemaakt of het komt door menselijk handelen en waar dit niet aan te tonen is. Ruim 140 wetenschappelijke artikelen van de afgelopen twintig jaar dienen hier als basis voor. Naast het inhoudelijk relevante is het mooi om te zien hoe wetenschappelijke kennis op deze manier laagdrempelig en overzichtelijk wordt aangeboden. Ook daarvoor petje af. (Kauthar Bouchallikht, onderzoeksassistent) Carbon Brief: Mapped: How climate change affects extreme weather around the world (Leestijd: 18 minuten) Waarom we de plaaggeest van Trump serieus moeten nemen Enkele weken voordat Donald Trump president werd, lekte een bizar inlichtingenrapport uit. Daarin stond dat een Russische inlichtingendienst compromitterend materiaal over Donald Trump had. Er zou een seksvideo zijn waarin Trump enkele prostituees op een bed laat plassen. Het rapport bleek al maanden onder journalisten en bij enkele Amerikaanse inlichtingendiensten bekend, maar niemand durfde zijn vingers eraan te branden: het leek te vergezocht. Inmiddels blijken steeds meer van de beschuldigingen en aannames in het rapport ondersteund te worden met bewijs. Nu het onderzoek van speciaal FBI-onderzoeker Robert Mueller voor Trump steeds gevaarlijker wordt, nemen de aanvallen van Republikeinen op de schrijver van het rapport, de Britse oud-inlichtingenman Christopher Steele, toe. In de New Yorker van afgelopen week staat een fascinerend portret van deze man. Maar het verhaal is vooral een reconstructie van hoe het rapport is opgesteld en hoe het zijn weg heeft gevonden naar de openbaarheid. En het is een verhaal over waarom we dit rapport toch serieus moeten nemen. (Dimitri Tokmetzis, correspondent Extremisme) The New Yorker: Christopher Steele, the Man Behind the Trump Dossier (Leestijd: 40 minuten)

Het beste van De Correspondent

Hoe Nederland zijn strafkamp in Nieuw-Guinea trachtte te vermommen Een concentratiekamp met trekjes van het huidige Guantánamo: dat was Boven-Digoel in Nieuw-Guinea, waar Nederland tussen 1926 en 1942 honderden veronderstelde communisten en nationalisten gevangenhield. Maar Den Haag deed net of het een ‘normaal’ dorp was. Lees de reconstructie van Karin Amatmoekrim hier terug Hoe metaforen ons denken bepalen Opladen, bijtanken en energie opdoen, we zijn er maar druk mee. De meest surreële variant is misschien wel van Ikea, die een slapende baby toefluistert: ‘Laad, kindje, laad.’ De wetenschap leert dat zulke metaforen doorwerken in ons denken, onze beleving en onze emoties. Lees het essay van Lynn Berger hier terug Dit raadslid bewijst: zelfs met één zetel kan je verschil maken Verandert onze stem echt iets voor ons dagelijks leven? Dat onderzoek ik aan de hand van lokale voorbeelden. Vandaag deel 2: het eenmanssucces van Johnas van Lammeren van de Partij voor de Dieren in Amsterdam. Lees de reportage van Miro Lucassen hier terug Daag jezelf thuis net zo uit als op je werk (en ervaar méér vrije tijd) In een flow raken gebeurt ons vaker op werk, dan in onze vrije tijd. Dat is jammer, want van een flow en de bijbehorende persoonlijke groei worden we juist gelukkig. Daarom drie tips om ook in je vrije tijd in een flow te raken. Lees de aanbeveling van Ernst-Jan Pfauth hier terug Bizar. PvdA stuurt vrouwen naar huis deze Vrouwendag Vrouwen moesten donderdag eerder naar huis als statement tegen de loonkloof. Dat bepleitte de PvdA op Internationale Vrouwendag. Maar wil je ongelijkheid écht tegengaan als vrouw, blijf dan liever nog een uurtje (of twintig) langer achter je bureau. Lees de column van Tamar Stelling hier terug