Een bericht van de plaatsvervangend hoofdredacteur: ik ga weer schrijven

Toen De Correspondent in 2013 begon, zaten wij met dertien collega’s in een hok in Amsterdam-Noord waar de ramen niet open konden. Vijf jaar later staan we op het punt om onze huidige werkplek, in een prachtige oude garage aan de Weesperzijde, te verruilen voor een heuskantoor met twee verdiepingen in de oude houthavens.

Noem het: onstuimige groei. Inmiddels werken er vijftig collega’s bij ons advertentievrije medium en dat is mogelijk door onze leden. In die vijf jaar groeiden we van achttienduizend naar meer dan zestigduizend betalende leden. Zij – jullie! – maken onze journalistiek niet alleen mogelijk, zij makendie ook beter, door mee te denken, bij te dragen en ons scherp te houden.

Het was een eer om het afgelopen anderhalf jaar de leiding te geven aan deze redactie, terwijl Rob Wijnberg in de VS The Correspondent van de grond probeert te krijgen. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Ik mis het schrijven en het journalistieke handwerk.

De belangrijkste les die ik leerde als hoofdredacteur is dat een goede hoofdredactie minstens zo goed moet kunnen dienen als leiden. Want de beste journalistiek ontstaat als de makers – van correspondenten tot developers en van eindredacteuren tot ontwerpers – de ruimte krijgen om te maken wat zij willen maken.

Ik heb het afgelopen anderhalf jaar, samen met adjunct-hoofdredacteuren Rosan Smits en Sterre Sprengers, geprobeerd die ruimte te creëren en die vooral ook te begrenzen. Teveel ruimte werkt namelijk contraproductief.

Of ik daarin geslaagd ben kunnen jullie, leden, het beste beoordelen, of zullen jullie aan mijn collega’s moeten vragen.

Ik vond het in ieder geval geweldig om te doen en daarom noem ik hier met trots enkele producties van het afgelopen anderhalf jaar:

en zo kan ik nog wel even door blijven gaan.

Vorige week wierp ik een laatste blik op onze redactieplanning. En ik kan jullie beloven dat de redactie de komende tijd dit soort verrassende en bijzondere producties zal blijven maken, nu onder leiding van Rosan Smits en Sterre Sprengers, die daarbij worden bijgestaan door onze chef redactie Maaike Goslinga.

En ik? Ik ga weer schrijven, de plicht roept. Het afgelopen anderhalf jaar zijn ‘mijn’ journalistieke thema’s nogal urgent geworden, zoals de macht van technologiebedrijven, data en politiek, privacy en surveillance. Die thema’s pak ik nu weer op.

Het hoofdredacteurschap zal ik zeker missen, maar ik verheug mij minstens zo veel op de ruimte die ik nu krijg om te schrijven over misschien wel de belangrijkste uitdaging van deze tijd: hoe te leven in een gedataficeerde wereld? – waarover later meer.

Voor nu, bedankt en tot snel, op De Correspondent.