Gavin Mee zong als geen ander: kwetsbaar, met lef, vol soul
Gelaagd gitaarspel en een unieke dictie waardoor elke lettergreep tot haar recht komt: die eigenschappen typeren de muziek van Gavin Mee. Op 17 september overleed deze eigenzinnige artiest en mijn Facebookfeed schoot meteen vol. Hierbij mijn topdrie. Als eerbetoon.
Een week geleden, op 17 september, overleed een unieke artiest. Hij was niet beroemd zoals Avicii of Aretha Franklin, dus misschien heb je zijn naam nog nooit gehoord. Maar in de Amsterdamse muziekscene was Gavin Mee een hoog aangeschreven troubadour.
Want hoewel Mee oorspronkelijk uit Dublin kwam, bracht hij een groot deel van de afgelopen vijftien jaar in Amsterdam door. Hij was er toen in 2005 de open mic van het Amsterdam Songwriters Guild werd opgericht. Hij organiseerde zelf open podia, zoals de Magic Gumball-avonden in het CC Muziekcafé in de Amsterdamse Pijp. En bovenal trad hij vaak op, met zijn hoogst eigenzinnige stijl van zingen en gitaarspelen.
Hoe hoog zijn collega’s hem hadden zitten, bleek de afgelopen dagen: mijn Facebookfeed staat vol met vrienden die hun favoriete muziek van Gavin Mee delen. Vandaag voeg ik mijn topdrie toe.
1. Cheekbones
‘Expressief getokkel, elegante melodieën, delicate teksten en de prachtige manier waarop hij iedere lettergreep en medeklinker projecteert en de ruimte geeft, vol aandacht en soul.’ Zo omschrijft singer-songwriter Lucky Fonz III Gavin Mee’s muziek. Cheekbones is hier volgens hem een perfect voorbeeld van.
Ik ben het daar volledig mee eens. Mee zingt hier vol overtuiging, terwijl de teksten niet alleen origineel maar ook heel kwetsbaar zijn. Daar heb je lef voor nodig. En doordat hij anders durft te zijn dan anderen, komt hij in dit nummer heel menselijk over, waardoor ik me goed met hem kan identificeren.
2. Mosquito Chicks
Zoals in veel van zijn songs plaatste Mee in Mosquito Chicks klemtonen op lettergrepen waarop je ze niet verwacht. Waar Cheekbones een liefdesverhaal vertelt, is niet meteen duidelijk waar Mosquito Chicks over gaat. ‘Een ode aan het nachtleven en de vreemde wezens die het bevolken’, noemde hij het zelf.
Ik heb het nummer vaak bekeken en beluisterd. Iets aan het ritme en de melodie werkt verslavend. Al ligt het wel aan de muziekvideo. De animatie door Ben Spybey en Mark Flood is tegelijk vreemd en hartverwarmend, net als het lied.
3. I Wasn’t Born to Follow
Dit is een cover en dat hoor je direct. Mee’s eigen composities zijn niet in een hokje te plaatsen. I Wasn’t Born to Follow is een klassieke folksong. Het nummer is geschreven door Gerry Goffin en Carole King. The Byrds speelden het op hun album The Notorious Byrd Brothers, dat vijftig jaar geleden uitkwam.
Maar wat mij betreft, speelde niemand het mooier dan Mee. Nostalgie en nuchterheid kenmerken zijn performance. Het doet me denken aan Bob Dylan die begin jaren zestig A Hard Rain’s A-Gonna Fall speelt. Voor mij hoort het bij het beste van Mee’s werk.
Gavin Mee is 21 september begraven op de Mount Venus begraafplaats in Rockbrook, Dublin. Ik hoop dat zijn muziek een inspiratie blijft voor eigenzinnige artiesten die na hem komen.
Dit is mijn laatste artikel in de serie Muziektips.
Meer lezen?
Theatercollege: De bermudadriehoek van talent
Simon van TeutemSimon van Teutem laat zien hoe jongeren in het bankwezen, de zakelijke advocatuur en de consultancy verdwijnen – en hoe dat anders kan.
